Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Wynik badania ostrości wzroku V=0,7 u 6-letniego dziecka przy pełnej korekcji wady refrakcji nie oznacza jeszcze prawidłowej ostrości wzroku. Częsty błąd to utożsamianie ostrości 0,7 z normą, bo wśród dorosłych i dzieci obserwuje się czasem duże rozbieżności, a prawda jest taka, że w tym wieku dzieci powinny już uzyskiwać wynik bliski 1,0. Wybierając odpowiedź sugerującą prawidłową ostrość, przeocza się znaczenie wczesnej diagnostyki i leczenia nawet niewielkich spadków ostrości. Z kolei określenie niedowidzenia jako dużego lub średniego stopnia przy wyniku 0,7 jest przesadzone – według standardów okulistycznych niedowidzenie dużego stopnia to wynik poniżej 0,1-0,2, a średniego w przedziale 0,2-0,5 (tu są małe różnice w literaturze, ale ogólny podział jest jasny). Często spotyka się myślenie, że każda nieprawidłowość to od razu poważny problem, tymczasem skala niedowidzenia jest dość precyzyjnie sklasyfikowana i ma praktyczne znaczenie dla leczenia i rokowania. Osobiście uważam, że takie nieporozumienia wynikają głównie z braku świadomości, jak ważna jest precyzyjna ocena ostrości wzroku w dzieciństwie – już niewielkie odchylenia od normy powinny być alarmujące, ale nie należy ich od razu dramatyzować. Mówiąc krótko, ostrość 0,7 to typowy przykład niedowidzenia małego stopnia – problem realny, ale przy odpowiednim postępowaniu bardzo często odwracalny. Dlatego dobór właściwej klasyfikacji (mały, średni, duży stopień) jest nie tylko kwestią semantyki, ale przede wszystkim podstawą do dalszego postępowania diagnostyczno-terapeutycznego.