Wyrostki rzęskowe rzeczywiście nie mają żadnego udziału w domykaniu szpary powiekowej, bo to zupełnie inny rejon anatomiczny i inna funkcja. Wyrostki rzęskowe, które są częścią ciała rzęskowego, odpowiadają głównie za produkcję cieczy wodnistej oka oraz pośrednio uczestniczą w mechanizmie akomodacji – czyli zmiany kształtu soczewki, co jest kluczowe np. przy patrzeniu na bliskie i dalekie przedmioty. Podtrzymują też więzadełka Zinna, które trzymają soczewkę w odpowiednim miejscu i umożliwiają jej napinanie i rozluźnianie. Natomiast domykanie szpary powiekowej to już zadanie dla mięśni powiek, głównie mięśnia okrężnego oka, a nie struktur znajdujących się głęboko w gałce ocznej. Taka wiedza jest bardzo przydatna np. dla optyków, okulistów czy techników medycznych, bo pozwala szybciej zrozumieć przyczyny różnych patologii – jeśli np. pacjent nie domyka powiek, to nie będziemy szukać problemów w ciele rzęskowym. Moim zdaniem, dobrze jest kojarzyć funkcje tych struktur, bo potem łatwiej z praktyki wyciągnąć właściwe wnioski. W praktyce zawodowej znajomość takich detali często przekłada się na lepszą diagnostykę i komunikację z innymi specjalistami. Jeszcze taka ciekawostka – zaburzenia w pracy wyrostków rzęskowych mogą prowadzić np. do jaskry, a nie do problemów z powiekami.
Pojawia się czasem przekonanie, że wyrostki rzęskowe mogą odpowiadać za wszystkie procesy zachodzące w przednim odcinku oka, co jest nie do końca zgodne z anatomią i fizjologią oka. Wyrostki rzęskowe są przede wszystkim odpowiedzialne za produkcję cieczy wodnistej, która odżywia soczewkę i rogówkę oraz utrzymuje odpowiednie ciśnienie wewnątrzgałkowe. Poza tym uczestniczą w napinaniu więzadełek Zinna, co jest kluczowe dla stabilizacji i zmiany kształtu soczewki – to umożliwia akomodację oka, czyli ostre widzenie na różnych odległościach. Większość osób, które wybierają te odpowiedzi, najczęściej myli pojęcia dotyczące funkcji narządów leżących blisko siebie w oku. Jednak domykanie szpary powiekowej odbywa się poza samą gałką oczną i dotyczy mięśni powiek – głównie mięśnia okrężnego oka, który nie jest powiązany z wyrostkami rzęskowymi. W praktyce medycznej precyzyjne rozróżnienie tych funkcji pozwala na lepsze diagnozowanie schorzeń: jeśli mamy problem z akomodacją lub np. jaskrą, szukamy przyczyny właśnie w obrębie ciała rzęskowego i wyrostków rzęskowych. Jeśli zaś pacjent nie potrafi zamknąć powiek – wtedy należy skupić się na mięśniach powiek i unerwieniu twarzowym. Z mojego doświadczenia wynika, że takie pomyłki wynikają głównie z rutynowego łączenia wszystkich struktur przedniego odcinka oka w jedną całość, bez dokładniejszego rozróżnienia ich zadań. Warto więc zawsze zwracać uwagę na konkretne role poszczególnych elementów oka, bo to ułatwia zarówno naukę, jak i praktykę zawodową.