Kwalifikacja: MED.04 - Świadczenie usług medycznych w zakresie ortoptyki

Wielu osobom czerwony filtr kojarzy się głównie ze specyficznymi testami czy ćwiczeniami optometrycznymi, ale prawda jest taka, że jego rola jest dość zawężona. Nie służy on do wzmacniania samej siły mięśni oka – tutaj bardziej sprawdzają się ćwiczenia typu konwergencja czy trening akomodacyjny, gdzie stymuluje się mięśnie poprzez powtarzalny, aktywny ruch gałek. Wzmacnianie mięśni ocznych opiera się na zupełnie innych mechanizmach, a filtr czerwony nie wnosi tu żadnej wartości diagnostycznej ani terapeutycznej. Jeśli chodzi o karty z kropkami, to często wykorzystywane są one w badaniach obuocznego widzenia czy koordynacji oko-ręka, ale czerwony filtr jest tu raczej zbędny – zadanie polega na percepcji głębi lub analizie wzroku, nie na przełamywaniu supresji. Trochę podobnie jest z ćwiczeniami fuzji na synoptoforze – ten sprzęt sam w sobie umożliwia prezentowanie różnych obrazów dla każdego oka i nie wymaga zakładania dodatkowych filtrów kolorowych. Z mojego doświadczenia wynika, że synoptofor wykorzystuje się głównie do zadań związanych z oceną zakresu fuzji czy pomiarami kąta zeza, gdzie filtry kolorowe nie wnoszą niczego istotnego. Często spotykam się z przekonaniem, że filtrowanie obrazu zawsze oznacza ćwiczenie widzenia obuocznego, ale to jednak zbyt duże uproszczenie. Prawidłowa terapia supresji środkowej wymaga precyzyjnego stosowania filtrów – i tylko wtedy filtr czerwony jest naprawdę niezbędny. Typowym błędem jest próba używania go w każdej sytuacji wymagającej pracy z oczami, zamiast dobierać narzędzia do celu ćwiczenia. Branżowe standardy jasno rozróżniają te obszary i dobór filtrów powinien być zawsze świadomy oraz zgodny z zasadami ortoptyki.