Zgrzewanie punktowe jest procesem, który polega na łączeniu elementów metalowych za pomocą małych punktów zgrzewu, co można zauważyć na przedstawionym zdjęciu. W tej metodzie, prąd elektryczny przepływa przez styki, co powoduje miejscowe stopienie materiału, a następnie ich zespolenie pod wpływem zastosowanego nacisku mechanicznego. Jest to technika szeroko stosowana w przemyśle motoryzacyjnym oraz w produkcji sprzętu elektronicznego, gdzie wymagana jest wysoka jakość połączeń oraz wydajność produkcji. Zgrzewanie punktowe charakteryzuje się dużą szybkością procesu oraz minimalnym wpływem na otaczające materiały, co zmniejsza ryzyko deformacji. Zgodnie z normą ISO 5827, odpowiednie wykonanie zgrzewu punktowego powinno być zgodne z wymogami jakości, co obejmuje m.in. kontrolę głębokości wnikania oraz wytrzymałości połączeń. Takie połączenia są również często wykorzystywane w konstrukcjach, gdzie kluczowa jest lekkość oraz wytrzymałość, jak np. w podwoziach samochodów.
Wybierając inne metody łączenia, takie jak spawanie otworowe czy spawanie punktowe, można popełnić kluczowy błąd w zrozumieniu podstawowych różnic między tymi technikami. Spawanie otworowe to proces, który polega na łączeniu elementów metalowych za pomocą spawania w miejscach, gdzie wykonane są otwory, a nie punktów, co jest charakterystyczne dla zgrzewania punktowego. Ta metoda może być stosowana w sytuacjach, gdy wymagana jest większa powierzchnia styku, ale nie umożliwia tak szybkiego i efektywnego połączenia, jak zgrzewanie punktowe. Spawanie punktowe, z kolei, polega na łączeniu materiałów w wyznaczonych punktach, jednak technika ta nie wykorzystuje miejscowego stopienia materiałów przy użyciu prądu elektrycznego, jak ma to miejsce w zgrzewaniu. W rezultacie, wybór niewłaściwej metody może prowadzić do osłabienia strukturalnego połączeń oraz zmniejszenia ich trwałości. W wielu przypadkach, nieprecyzyjne zrozumienie zastosowania różnych technik łączenia metalowego może skutkować powstawaniem błędów w produkcji, co potencjalnie prowadzi do wyższych kosztów napraw i zwiększenia ryzyka awarii w finalnych produktach. Kluczowe jest zatem zrozumienie właściwych zastosowań każdej metody oraz ich zgodności z obowiązującymi normami i standardami branżowymi, co pozwala na uniknięcie tego typu nieporozumień.