Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W przypadku obróbki drewna sosnowego przed barwieniem łatwo ulec przekonaniu, że zabiegi takie jak naparzanie, wybielanie czy samo szlifowanie mogą wystarczyć do uzyskania pożądanego efektu uwypuklenia rysunku drewna. Jednak te metody nie spełniają tego konkretnego celu i warto wiedzieć dlaczego. Naparzanie powierzchni, czyli poddawanie drewna działaniu pary wodnej, jest wykorzystywane raczej do wyginania elementów lub zmiękczania struktury, nie wpływa natomiast na uwidocznienie słojów – wręcz przeciwnie, może miejscami rozmyć ich zarys. Wybielanie zaś to technika mająca na celu rozjaśnienie lub ujednolicenie koloru drewna, często stosowana do usuwania przebarwień lub plam, ale nie powoduje fizycznego uwydatnienia struktury słojów. Szlifowanie jest nieodzownym etapem przygotowania każdej powierzchni drewnianej, ale jeśli ograniczymy się tylko do szlifowania, uzyskamy gładką, równą powierzchnię bez wyeksponowania faktury drewna – słoje staną się mniej widoczne, a nie bardziej. Bardzo często spotykam się z mylnym założeniem, że wystarczy delikatnie przeszlifować papierem ściernym i efekt sam się pojawi – niestety, to tak nie działa. Branżowe standardy jasno wskazują, że mechaniczne szczotkowanie to jedyna metoda, która pozwala fizycznie wybrać miękkie warstwy drewna i wyrzeźbić wyraźny, przestrzenny wzór słojów. Stosowanie innych metod prowadzi do typowego błędu, jakim jest skupienie się na kolorze i powierzchni, a nie na strukturze materiału. W praktyce, jeśli chcemy uzyskać efekt naturalnego, wyrazistego rysunku, tylko szczotkowanie spełni nasze oczekiwania i jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.