Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W tym przypadku łatwo pomylić się co do funkcji poszczególnych części tokarki, zwłaszcza jeśli ktoś dopiero zaczyna pracę z tym urządzeniem lub kieruje się stereotypami. Niektórzy błędnie zakładają, że wskazany element służy do wiercenia gniazd w czole elementu, bo kojarzą go z ruchem wzdłużnym i możliwością montażu wiertła. Jednak do takich operacji używa się wiertła zamocowanego w tulei konika, a sam konik nie wykonuje czynności wiercenia – jest tylko podparciem lub opcjonalnie prowadzi narzędzie, ale nie generuje ruchu obrotowego. Kolejny mit dotyczy smarowania noża podczas pracy – w rzeczywistości za podawanie chłodziwa lub smarowanie odpowiada oddzielny system, zazwyczaj wbudowany w tokarkę, a konik nie bierze w tym udziału. Smarowanie noża, jeśli już jest potrzebne, wykonuje się manualnie lub przez specjalny układ chłodzenia. Jeżeli chodzi o centrowanie elementu, to choć konik bywa używany do podpierania osiowego detalu, to samo centrowanie – czyli ustalenie osi obrotu przedmiotu względem wrzeciona – wykonuje się przy ustawianiu detalu w uchwycie lub na podtrzymce, a nie przy użyciu konika. Typowym błędem jest utożsamianie roli konika tylko z czynnościami dodatkowymi – w praktyce jego najważniejszą funkcją jest zapewnienie stabilności podczas obróbki, szczególnie przy dłuższych elementach. Warto pamiętać, że dobre praktyki związane z obsługą tokarki podkreślają konieczność używania konika wszędzie tam, gdzie detal mógłby się odgiąć, co wpływa bezpośrednio na jakość i bezpieczeństwo pracy. Moim zdaniem, zbyt często pomija się znaczenie konika – a to on ratuje całą operację przed poważnymi błędami wymiarowymi i awarią sprzętu.