Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Na pierwszy rzut oka można się pomylić, bo meble w stylu barokowym, renesansowym czy klasycystycznym także bywają bogato zdobione, jednak istnieją dość wyraźne różnice. Barok to styl znacznie masywniejszy, z ciężkimi bryłami i monumentalnymi dekoracjami – w baroku dominują grube, rzeźbione nogi, duża ilość złoconych ornamentów, ale formy są bardziej masywne i „przyziemne”. Renesans natomiast kładł nacisk na symetrię, prostotę i porządek – meble z tej epoki są przeważnie proste w formie, często geometryczne i mają spokojniejsze dekoracje, bez tej lekkości i finezji, którą widać tutaj. Klasycyzm z kolei czerpał inspiracje z antyku, więc pojawiają się kolumny, proste linie, motywy wieńców, palmet czy girland, a bryły są osadzone na prostych, lekko zwężających się nogach. Typowym błędem jest utożsamianie bogatych złoceń czy intarsji wyłącznie z barokiem lub klasycyzmem, podczas gdy rokoko wyróżnia się właśnie subtelnością, lekkością formy i asymetrią, która w innych stylach nie występuje. W praktyce branżowej rozpoznanie stylu ma kluczowe znaczenie np. przy renowacji czy rekonstrukcji mebli – złe zaszeregowanie prowadzi do nieautentycznych efektów końcowych. Dla mebli rokokowych charakterystyczne są smukłe, gięte nogi (tzw. kabriolowe), faliste linie i delikatność, co czyni je wyjątkowymi i rozpoznawalnymi nawet po latach. Warto zwracać uwagę na detal i kształtowanie bryły – to właśnie odróżnia styl rokoko od innych historycznych nurtów w meblarstwie.