Meble przedstawione na zdjęciu to klasyczny przykład stylu renesansowego w meblarstwie. Charakteryzują się one masywną konstrukcją, bogatymi rzeźbieniami oraz dużym naciskiem na proporcje i symetrię. Typowe dla renesansu są motywy antyczne, takie jak kolumny, pilastry, gzymsy oraz ornamenty roślinne i groteskowe. W praktyce, takie meble były często stosowane w reprezentacyjnych wnętrzach zamków i pałaców, gdzie liczyła się elegancja i solidność wykonania. Stolarze w tamtym okresie przywiązywali dużą wagę do detali i precyzji, co moim zdaniem widać do dziś – renesansowe wykończenia są inspiracją nawet dla nowoczesnych projektów mebli, szczególnie jeżeli chodzi o ekskluzywne biura czy salony. Z mojego doświadczenia wynika, że docenianie tych historycznych wzorców uczy nas szacunku do rzemiosła i wprowadza do współczesnych wnętrz pewien ponadczasowy klimat. Warto pamiętać, że styl renesansowy to nie tylko forma, ale też konkretna technika zdobienia drewna, używanie intarsji i zastosowanie naturalnych materiałów zgodnie z ówczesnymi, wysokimi standardami jakości.
Wybierając inne style, łatwo się pomylić, bo meble historyczne często mają bogate zdobienia i solidną budowę, jednak każdy styl ma swoje unikalne cechy. Barok wyróżnia się znacznie bardziej dynamiczną linią, przepychem i falistymi kształtami, a jego ornamenty są jeszcze bardziej rozbudowane, często wręcz teatralne. Dużo tu złoconych zdobień i kontrastów, czego na prezentowanym zdjęciu nie widać – meble są raczej stonowane, proporcjonalne i monumentalne, bez tej typowej dla baroku przesady. Rokoko natomiast idzie w zupełnie innym kierunku – tam króluje lekkość, asymetria i finezyjne linie, mnóstwo jest motywów muszli, rokokowych esów-floresów oraz pastelowych kolorów, które zupełnie nie pasują do masywności i geometrycznej precyzji widocznej tu. Klasycyzm z kolei charakteryzuje się dużo lżejszą formą i większym uporządkowaniem, z wyraźnym nawiązaniem do antyku, ale już bez tej ciężkości i bogactwa rzeźbień. Typowym błędem jest utożsamianie każdego bogato zdobionego mebla z barokiem lub rokoko, bo te style dominowały głównie w XVIII wieku, a tutaj mamy ewidentne odniesienia do włoskiego i francuskiego renesansu, gdzie liczyła się wyważona kompozycja i motywy architektoniczne. Zwracaj uwagę na proporcje, rodzaj ornamentyki i ogólne wrażenie ciężkości – to najpewniejsze wyróżniki mebli renesansowych, które najlepiej rozpoznać w praktyce, porównując je ze wzornikami i standardami branżowymi.