Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W pytaniu pojawia się narzędzie, które bardzo łatwo pomylić z innymi przyrządami warsztatowymi, zwłaszcza jeśli nie ma się jeszcze dużego doświadczenia z różnymi typami maszyn do obróbki drewna lub metalu. W przypadku tokarki kłowej, podstawowe wyposażenie to końcówki, uchwyty i podtrzymki, ale nie stosuje się „popychacza”, bo nie ma tam elementów, które wymagałyby przepychania w taki sposób jak na pilarkach – tam trzyma się narzędzie ręką, a nie materiał. Pilarka wzdłużna natomiast, szczególnie ta stołowa, to maszyna, przy której ryzyko kontaktu dłoni z ostrzem jest bardzo duże, szczególnie przy wąskich elementach. Popychacz jest tu wręcz niezbędny, bo bez niego łatwo o poważny wypadek – to dosłownie klasyka zasad BHP. Strugarka grubiarka też nie wymaga tego typu popychacza – tam materiał przesuwany jest automatycznie przez podajniki, a kontakt dłoni z ostrzami praktycznie nie istnieje, o ile nie popełni się jakiegoś rażącego błędu. Wiertarka pionowa z kolei operuje zupełnie innym sposobem mocowania i prowadzenia materiału – materiał dociska się do stołu, a nie przesuwa przez maszynę, więc popychacz tutaj nic nie daje, wręcz przeszkadza. Myślę, że często mylenie tych narzędzi bierze się z powierzchownego kojarzenia „coś długiego, do przesuwania”, ale tylko przy pilarkach wzdłużnych faktycznie spełnia on kluczową rolę. Zresztą w podręcznikach BHP wyraźnie się podkreśla, że każdy operator pilarki powinien mieć taki popychacz pod ręką i korzystać z niego zawsze, gdy obrabiany materiał jest zbyt wąski, by prowadzić go bezpiecznie dłońmi. W pozostałych przypadkach, taki przyrząd jest po prostu zbędny i niepraktyczny.