Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Sporo osób sądzi, że emalia lub farba to dobry pomysł na zabezpieczenie drewna, ale niestety to prowadzi do kilku problemów, które w praktyce mogą się szybko ujawnić. Farba tworzy na powierzchni trzonka zamkniętą, twardą powłokę, która z jednej strony wygląda estetycznie, ale z drugiej nie pozwala drewnu oddychać. W efekcie wilgoć, która czasem dostaje się do drewna, nie jest w stanie odparować. To prosta droga do powstawania pleśni, zgnilizny i mikrospękań wewnątrz materiału. Emalia działa podobnie – zabezpiecza głównie powierzchniowo, ale nie wnika w strukturę drewna. Obie te powłoki powodują, że trzonek staje się śliski, co w przypadku pracy z ciężkimi narzędziami może być po prostu niebezpieczne – narzędzie może się łatwo wyślizgnąć z ręki. Wosk z kolei jest dobry do konserwacji mebli albo drobnych drewnianych elementów dekoracyjnych, ale nie sprawdza się w warunkach dużego tarcia i obciążenia, jakie mają miejsce przy pracy ręcznymi narzędziami. Wosk nie penetruje głęboko i łatwo się ściera, przez co nie daje trwałej ochrony przed wilgocią i uszkodzeniami mechanicznymi. Z moich obserwacji wynika, że często wybór farby albo emalii to efekt myślenia: „Byle zamalować, to drewno dłużej wytrzyma”, ale w praktyce jest odwrotnie. Standardy branżowe i literatura techniczna jasno zalecają stosowanie środków penetrujących, takich jak pokost, a nie środków tworzących zamknięte powłoki. Daje to nie tylko lepsze zabezpieczenie, ale też wydłuża komfort i bezpieczeństwo pracy z narzędziami. Warto więc pamiętać, że w konserwacji trzonków liczy się nie efekt wizualny, ale skuteczność i trwałość ochrony.