Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Bardzo łatwo się pomylić, patrząc na taki rodzaj uszkodzenia, zwłaszcza jeśli ktoś nie do końca rozumie, jak są skonstruowane meble i z czego wynikają różne typy awarii. Uszkodzenia powierzchni elementów dotyczą wyłącznie wierzchniej warstwy drewna – na przykład zarysowań, obici, odbarwień lub przetarć lakieru. W tym przypadku nie mamy do czynienia z defektem estetycznym, lecz z problemem konstrukcyjnym. Odkształcenia elementu lub zespołu natomiast powstają na skutek zginania, wyginania czy wypaczenia drewna (najczęściej przez wilgoć albo błędy podczas produkcji), ale tutaj wyraźnie widać, że kształt elementów pozostał ten sam – problem tkwi w połączeniu, nie w samym materiale. Co do złamań i pęknięć, pojawiają się one w wyniku przekroczenia wytrzymałości drewna, czyli kiedy materiał fizycznie się rozrywa lub łamie, a tutaj nie ma żadnych widocznych pęknięć czy złamań – element jest cały, tylko wysunięty z gniazda. W praktyce najczęstszym błędem jest utożsamianie wysunięcia czopa lub innego łącznika z pęknięciem, bo oba te przypadki prowadzą do utraty sztywności konstrukcji. Jednak ścisłe podejście techniczne oraz normy branżowe jasno rozdzielają te kategorie. Dużo osób patrzy tylko na efekt końcowy (czyli, że coś się rozpadło), zamiast ocenić, gdzie naprawdę leży przyczyna problemu. To właśnie dokładna analiza pozwala poprawnie zaklasyfikować uszkodzenie i na tej podstawie dobrać odpowiednią metodę naprawy, unikając niepotrzebnych lub nieprawidłowych działań.