Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wybór drewna innego niż grusza do imitacji hebanu w inkrustacjach to dość częsty błąd wynikający z mylnej oceny struktur drewna oraz ich właściwości po barwieniu. Brzoza, choć jest dość jasna i łatwa w obróbce, ma bardzo wyraźny rysunek słojów i dość duże pory, przez co po zabarwieniu na czarno efekt końcowy rzadko przypomina gładki, jednolity heban. Moim zdaniem to drewno bywa mylone z gruszą właśnie dlatego, że w stanie surowym wygląda dość neutralnie, ale po bejcowaniu często wychodzą na wierzch niepożądane wzory. Sosna natomiast jest całkowicie nieodpowiednia – jej szerokie słoje i żywiczność powodują, że barwniki rozkładają się nierównomiernie, a powierzchnia często wygląda plamiście lub wręcz nieestetycznie. Poza tym, sosna jest zbyt miękka i nietrwała na drobne elementy inkrustacji, a do tego łatwo się odkształca. Jeśli chodzi o dąb, on z kolei ma bardzo wyraźne pory, a po bejcowaniu na czarno cechuje się zupełnie inną fakturą niż heban – widać charakterystyczne słoje i nie uzyskuje się tej głębokiej, szlachetnej czerni. W branży panuje pogląd, że imitacja hebanu wymaga drewna jednorodnego, drobnoziarnistego, łatwo przyjmującego barwnik, a takie właściwości ma właśnie grusza. Wybór niewłaściwego gatunku drewna skutkuje nie tylko słabym efektem wizualnym, ale także zmniejszoną trwałością i problemami konserwatorskimi w przyszłości. To typowe, że niektórzy kierują się dostępnością materiału zamiast jego właściwościami technicznymi, ale warto trzymać się sprawdzonych rozwiązań.