Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Często spotykam się z przekonaniem, że do naprawy politury można używać różnych substancji, nawet takich jak alkohol czy żywica szelakowa – i tutaj pojawia się błąd w myśleniu. Politura szelakowa to powłoka, którą z łatwością można zregenerować za pomocą alkoholu etylowego, ponieważ szelak jest w nim rozpuszczalny. To wręcz podstawowa technika stosowana zarówno w konserwacji, jak i renowacji klasycznych mebli. Alkohol pozwala wygładzić powierzchnię, usunąć drobne zarysowania, a nawet połączyć świeżo nałożoną politurę ze starą. Żywica szelakowa jest z kolei głównym składnikiem politury, więc jej dodatek jest naturalny podczas uzupełniania ubytków – to absolutny standard i żadna nowość. Olej lniany, choć w przypadku politur nie jest tak powszechny jak w innych wykończeniach, bywa stosowany do drobnych zabiegów pielęgnacyjnych lub jako warstwa zabezpieczająca przed nadmiernym wysychaniem drewna. Z mojego doświadczenia wynika, że olej nie niszczy politury, o ile się go nie nadużywa. Największym błędem jest jednak założenie, że właśnie te środki mogą zaszkodzić powłoce szelakowej – to woda jest tu najgroźniejsza. Woda powoduje wykwity, przebarwienia i pęcznienie drewna pod politurą. To typowy błąd osób początkujących albo tych, którzy przenoszą praktyki z innych technik wykończeniowych. Jeśli zależy nam na profesjonalizmie, zawsze trzeba dostosować środki do specyfiki danej powierzchni, a tradycyjna politura to materiał wymagający naprawdę dużej ostrożności w doborze chemii i technik naprawczych.