Poprawna odpowiedź to forniry, bo właśnie one są podstawowym surowcem do produkcji sklejki. Sklejka powstaje przez sklejenie ze sobą cienkich warstw drewna, czyli właśnie fornirów, których włókna są układane naprzemiennie (co najmniej w dwóch kierunkach prostopadłych). Takie rozwiązanie daje bardzo dobrą wytrzymałość mechaniczną i stabilność wymiarową, a to jest kluczowe np. przy produkcji mebli, drzwi czy elementów konstrukcyjnych. Zresztą, moim zdaniem, bez fornirów nie da się uzyskać tych charakterystycznych właściwości sklejki – np. odporności na paczenie czy równomiernego rozkładu sił. Przemysł drzewny stosuje fornir głównie z drewna liściastego (najczęściej brzoza, olcha, buk), bo daje to optymalny balans między wytrzymałością a wagą. Zwróć uwagę, że zgodnie z normą PN-EN 636, sklejka zawsze powstaje z fornirów, które są sklejane odpowiednim klejem (np. fenolowym, melaminowym), w zależności od wymagań wodoodporności. W praktyce, na produkcji najważniejsze jest odpowiednie przygotowanie forniru: cięcie, suszenie i selekcja, bo od tego zależy jakość końcowego wyrobu. Z doświadczenia wiem, że dobrze przygotowane forniry to podstawa udanej sklejki – i nie da się tego zastąpić żadnym innym surowcem.
Patrząc na odpowiedzi, łatwo się pomylić, bo wszystkie wymienione materiały są związane z obróbką drewna – ale ich zastosowanie w produkcji sklejki jest zupełnie różne. Fryzy to przede wszystkim półfabrykaty stolarskie, zazwyczaj grubsze fragmenty drewna, które służą do produkcji elementów masywnych, jak schody czy podłogi. Wióry natomiast wykorzystuje się głównie do produkcji płyt wiórowych, OSB czy MDF, gdzie liczy się ekonomiczne wykorzystanie odpadów drzewnych i jednolita struktura, a sklejka wymaga znacznie wyższej wytrzymałości i precyzji, jakiej wióry nie zapewniają. Listwy, mimo że czasami są elementem wykończeniowym czy konstrukcyjnym w stolarce, nie mają żadnego udziału w strukturze samej sklejki – są po prostu osobnym wyrobem, często wykorzystywanym jako elementy ram czy okładzin. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie każdego cienkiego lub wąskiego elementu drewnianego z potencjalnym składnikiem sklejki, co moim zdaniem wynika z powtarzanych schematów warsztatowych, ale w rzeczywistości, zgodnie z branżowymi standardami (np. EN 636), tylko forniry mają odpowiednie parametry: są wystarczająco cienkie, elastyczne i odporne na naprężenia. Sklejka to wielowarstwowa konstrukcja, której sekretem jest właśnie odpowiednie rozmieszczenie fornirów – żaden inny materiał tu nie spełni swojej roli. Warto o tym pamiętać, bo mylenie surowców przekłada się potem na błędy w projektowaniu czy zamawianiu materiałów w praktyce zawodowej.