Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Często można się spotkać z przekonaniem, że do przygotowania politury szelakowej wystarczy alkohol o niższym stężeniu, na przykład 62%, 72% czy nawet 82%. Wydaje się to z początku logiczne – przecież rozpuszczalnik to rozpuszczalnik, a odrobina wody nie zaszkodzi, prawda? Niestety, w praktyce technicznej to poważny błąd. Szelak, który jest naturalną żywicą wydzielaną przez owady, wymaga bardzo wysokiego stężenia alkoholu, żeby skutecznie i całkowicie się rozpuścił. Alkohol zbyt rozcieńczony – tak jak te 62 czy 72% – zawiera sporo wody, a to właśnie woda jest główną przeszkodą. Jej obecność powoduje, że politura staje się mętna, niejednorodna, może nawet dojść do wytrącenia osadu. Charakterystyczne jest to, że taka politura ma słabszą przyczepność, źle się nakłada i schnie zdecydowanie zbyt wolno. To prowadzi do powstawania smug, podnoszenia włókien drewna, a efekt końcowy bywa bardzo daleki od oczekiwań. Użycie alkoholu o stężeniu poniżej 92% jest jednym z najstarszych błędów praktyków zaczynających przygodę z politurowaniem – wynika to z przekonania, że drobna różnica w stężeniu nie ma znaczenia, tymczasem ma ono kluczowy wpływ na właściwości gotowej politury. W branżowych normach, instrukcjach i podręcznikach zawsze podkreśla się, że 92% to absolutne minimum, a każda próba oszczędzania na spirytusie kończy się stratą czasu i materiału. Praktycznie rzecz biorąc – im wyższa czystość alkoholu, tym lepsza jakość politury. Warto więc pilnować tego parametru i nie ulegać pokusie stosowania słabszych alkoholi, nawet jeśli wydają się łatwiej dostępne czy tańsze. To naprawdę nie ten kierunek, jeśli liczy się profesjonalny efekt końcowy.