Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wybór metody klejenia elementów graniakowych na szerokość w zwornicy śrubowej to wcale nie jest sprawa oczywista na pierwszy rzut oka, ale warto chwilę się zastanowić technicznie. Kleje na gorąco i na ciepło – choć bywają stosowane w przemyśle, np. przy sklejaniu sklejek, laminatów czy elementów meblowych, to jednak w przypadku graniaków i zwornic śrubowych są bardzo niepraktyczne. Do ich aplikacji potrzeba specjalnych urządzeń podgrzewających, a sama spoina wymaga szybkiego i równomiernego docisku, co w warunkach stolarni czy na budowie jest trudne do osiągnięcia. Dodatkowo kleje termotopliwe mają gorszą odporność na wilgoć i zmiany temperatury niż typowe kleje stolarskie na zimno. Metoda „przez chłodzenie” to już zupełnie nie ta bajka – nie ma takiej technologii w klasycznym stolarstwie czy ciesielstwie, bo żadne komercyjne kleje do drewna nie utwardzają się przez chłodzenie. To raczej skojarzenie z klejami żywicznymi w przemyśle tworzyw sztucznych albo z jakimiś eksperymentalnymi spoinami, które nie mają zastosowania przy łączeniu drewna na szerokość. Z mojego doświadczenia wynika, że błędne wybory wynikają z mylenia technologii stosowanych w innych materiałach albo nieuwzględniania praktycznych ograniczeń na budowie. W polskich normach i dobrych praktykach branżowych jasno wskazuje się właśnie kleje na zimno jako podstawowe do takich połączeń – są tanie, dostępne, łatwe w użyciu i zapewniają odpowiednią wytrzymałość. Warto zwracać uwagę na to, by nie przenosić rozwiązań z innych dziedzin bez analizy specyfiki drewna i konstrukcji zwornic, bo to nierzadko prowadzi do nietrwałych, awaryjnych połączeń, które potem trudno naprawić.