Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Z technicznego punktu widzenia wybór dłutarki, wiertarki lub czopiarki do wykonania elementu przedstawionego na rysunku jest nietrafiony – każdy z tych wyborów wynika z pewnych nieporozumień w rozumieniu zasad obróbki skrawaniem. Dłutarka przeznaczona jest głównie do wykonywania rowków, wpustów lub kształtów wewnętrznych, szczególnie o przekroju prostokątnym czy kwadratowym – stosuje się ją często w pracach ślusarskich, ale nie nadaje się do precyzyjnej obróbki powierzchni walcowych czy do formowania kształtów osiowo symetrycznych. Wiertarka z kolei jest maszyną do wykonywania otworów – oczywiście, czasem można wywiercić otwór w osi przedmiotu, ale nie uzyska się w ten sposób cylindrycznego kształtu ani wyprofilowanych końcówek jak na rysunku. Typowym błędem jest mylenie możliwości wiertarki z możliwościami tokarki, bo obie maszyny obracają narzędzie lub przedmiot, ale ich przeznaczenie jest zupełnie inne. Czopiarka natomiast to maszyna dedykowana głównie do prac stolarskich – wykonuje się na niej czopy, czyli elementy łączące w meblarstwie lub konstrukcjach drewnianych. To narzędzie raczej nie ma zastosowania przy obróbce metali, a już na pewno nie uzyska się na niej takiego symetrycznego, cylindrycznego detalu jak pokazany na ilustracji. Częstym błędem jest sugerowanie się nazwą narzędzia lub ogólnym wyglądem maszyny zamiast analizować faktyczne możliwości technologiczne i zastosowanie w praktyce. Warto zawsze pamiętać, by do elementów o przekroju kołowym i wymagających wysokiej precyzji wykończenia wybierać tokarkę – to standardowa praktyka w każdym warsztacie mechanicznym czy produkcyjnym.