Prawidłowo, do wykonania takiego elementu jak miska z drewna zdecydowanie najlepiej nadaje się tokarka. Obróbka toczeniem to jedna z kluczowych technik w stolarstwie, szczególnie jeśli chodzi o uzyskiwanie kształtów o przekroju obrotowym, czyli właśnie takich jak miski, wazony czy nawet nogi do stołu. Na tokarce można bardzo precyzyjnie wyprofilować zarówno powierzchnię zewnętrzną, jak i wewnętrzną, osiągając gładkość i powtarzalność kształtu, której nie da się uzyskać narzędziami ręcznymi czy innymi maszynami. Moim zdaniem to taka klasyka, jeśli chodzi o obróbkę drewna w formach obłych – widać to zresztą w większości dobrze wyposażonych warsztatów stolarskich czy nawet w szkołach branżowych. Toczenie pozwala też eksperymentować z kształtem i detalami, czego nie osiągniemy przy użyciu dłutarki, wiertarki czy czopiarki. Standardy branżowe jasno określają tokarki jako podstawowe urządzenie do obróbki elementów drewnianych o przekroju kołowym – nie tylko w produkcji seryjnej, ale też przy pojedynczych, rzemieślniczych realizacjach. Warto też dodać, że dobry operator tokarki potrafi jednym zamocowaniem wykonać większość obróbek, co znacznie skraca czas pracy i podnosi jakość gotowego wyrobu. Najlepsze efekty uzyskuje się, stosując odpowiednio dobrane noże tokarskie i dbając o prawidłowe ustawienie prędkości obrotowej – to niby proste, ale wymaga pewnej wprawy. Chyba każdy, kto siedzi w temacie, potwierdzi, że tokarka to tutaj absolutna podstawa.
Wybór dłutarki, wiertarki czy czopiarki do wykonania elementu o kształcie takim jak prezentowana miska drewniana wynika najczęściej z nieznajomości specyfiki poszczególnych maszyn. Dłutarka to urządzenie przeznaczone głównie do wykonywania precyzyjnych otworów o prostokątnym przekroju, na przykład wpustów czy rowków w elementach stolarskich. Tego typu maszyna nadaje się do stolarki otworowej, gdzie wymagana jest duża powtarzalność i dokładność kształtu prostoliniowego. Natomiast wiertarka, choć bardzo uniwersalna, służy przede wszystkim do wykonywania otworów cylindrycznych na wskroś lub do pewnej głębokości – nie jest przystosowana do kształtowania powierzchni obrotowych ani wydrążania dużych jam wewnątrz elementów o dowolnym kształcie. W przypadku czopiarki, jej główne zastosowanie to wykonywanie czopów, czyli wypustów służących do łączenia elementów drewnianych w połączenia ramowe, np. w drzwiach czy oknach. Czopiarka nie jest zaprojektowana do obróbki kształtów okrągłych i nie umożliwia swobodnego modelowania zarówno zewnętrznej, jak i wewnętrznej powierzchni naczynia. Typowym błędem przy wyborze nieodpowiedniej maszyny jest mylenie funkcji wynikających z podobieństwa nazw lub ogólnego przeznaczenia do pracy z drewnem. Z mojego doświadczenia wynika, że takie pomyłki pojawiają się najczęściej u osób zaczynających swoją przygodę z obróbką drewna – warto więc zawsze dokładnie zapoznać się z możliwościami konkretnego urządzenia i pamiętać o tym, że tokarka to sprzęt dedykowany właśnie do pracy z formami o przekroju obrotowym, gdzie liczy się płynność kształtu i precyzja wykonania.