Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wśród podanych narzędzi pojawiają się takie, które nie są stosowane przy wykonywaniu klasycznych złączy stolarskich typu „jaskółczy ogon”. Ot, na przykład otwornica i ośnik — te narzędzia nadają się raczej do wykonywania otworów lub trasowania okręgów, ale nie do precyzyjnych cięć i wybierania materiału w połączeniu na jaskółczy ogon. Płatnica i krawężnica to z kolei narzędzia wykorzystywane głównie do wyrównywania i wygładzania powierzchni drewna, a nie do cięcia i żłobienia skomplikowanych kształtów. Przy wykonywaniu złączy stolarskich takich jak na rysunku, ich użycie w praktyce nie miałoby większego sensu, bo nie pozwoliłyby na uzyskanie wymaganej precyzji i geometrii. Wyrzynarka i zdzierak to narzędzia raczej do bardziej zgrubnych prac, gdzie nie liczy się aż tak dokładność, tylko szybkie usunięcie materiału. Wyrzynarką można co prawda coś wyciąć, ale nigdy nie uzyska się tak ostrych krawędzi i czystości linii jak przy grzbietnicy i dłucie. Zdzierak zaś raczej służy do wstępnego zgrubnego strugania, nie do dokładnego kształtowania złącz. Częsty błąd to mylenie narzędzi stricte stolarskich (do złączy) z narzędziami uniwersalnymi lub do obróbki powierzchni — a tutaj jednak chodzi o precyzyjną robotę przy łączeniu dwóch elementów, gdzie każdy milimetr się liczy. Z doświadczenia wiem, że dobór złych narzędzi skutkuje nie tylko stratą czasu, ale też ryzykiem zniszczenia materiału i brakiem estetyki. Branżowe standardy jasno wskazują, że do tego typu złączy stosuje się przede wszystkim piły o cienkim rzazie (np. grzbietnica) i dobre, ostre dłuto – tak robią to profesjonaliści i tego warto się trzymać.