Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wybierając metodę wykończenia drewna z odkrytą strukturą, nietrudno się pomylić, bo rynek pełen jest różnych produktów – farby, lakiery, bejce, a nawet mastyki. Jednak gdy zależy nam na zachowaniu widoczności słojów i naturalnego uroku drewna, nie wszystkie środki się sprawdzą. Farby, zwłaszcza kryjące jak nitrocelulozowe, tworzą na powierzchni nieprzezroczystą powłokę, która całkowicie zakrywa rysunek drewna. To rozwiązanie stosuje się, gdy drewno chce się ukryć, na przykład z powodu uszkodzeń albo braku atrakcyjnych słojów. Mastykę natomiast używa się głównie do wypełniania ubytków, szczelin czy pęknięć, a nie do wykańczania całości powierzchni. Dodatkowo, wybieranie wyłącznie lakierów, nawet tych akrylowych czy specjalistycznych, nie pozwala na modyfikację koloru drewna – lakier zabezpiecza, ale nie barwi. Często spotykam się z przekonaniem, że wystarczy dobry lakier i już, ale wtedy powierzchnia będzie po prostu surowa, ewentualnie lekko podkreślona połyskiem, bez dodatkowego efektu kolorystycznego. Opierając się na praktyce warsztatowej i branżowych normach, najlepszy efekt uzyskuje się właśnie przez połączenie bejcy, która nadaje barwę i pozwala wyeksponować rysunek drewna, oraz lakieru, który utrwala i chroni tę warstwę. Pomijając któryś z tych elementów albo wybierając farbę, tracimy to, za czym wszyscy stolarscy fachowcy najbardziej przepadają – naturalność i estetykę drewna. To nie jest tylko kwestia gustu, ale też trwałości i odporności na użytkowanie. Moim zdaniem, właśnie stąd biorą się najczęstsze pomyłki – czasem nie rozróżnia się funkcji poszczególnych preparatów i skupia tylko na jednej właściwości, a dobre wykończenie to zawsze kwestia kilku etapów i właściwego doboru materiałów.