Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób kojarzy te czynności technologiczne z meblami tapicerowanymi, bo przecież zarówno pufy, jak i sofy, czy krzesła miękkie mają w sobie elementy drewniane. Jednak to właśnie w krzesłach twardych pełen zakres operacji stolarskich jest wymagany i kluczowy. W przypadku puf tapicerowanych najczęściej mamy do czynienia z konstrukcjami uproszczonymi – często z płyt drewnopochodnych, sklejki lub nawet z gotowych form z tworzyw sztucznych. Tam nie wykonuje się czopów czy typowych połączeń śrubowych w drewnie, bo konstrukcja jest bardziej masowa, a elementy są raczej skręcane lub klejone na prostych złączach, które mają zapewnić szybki montaż i niską cenę niż tradycyjną trwałość. Podobnie jest z sofami tapicerowanymi – tutaj stelaż owszem powstaje, ale dominują szerokie elementy z płyty, czasem drewna iglastego, a wiercenie otworów czy wykonywanie czopów nie jest powszechną praktyką. Krzesła miękkie natomiast, choć mogą być wykonywane z drewna, to jednak najczęściej kluczową częścią procesu jest przygotowanie podłoża pod tapicerkę, montaż taśm, pianek, pasów czy obszycie tkaniną, a nie typowe złącza stolarskie, jakie stosuje się w krzesłach twardych. Częstym błędem jest myślenie, że skoro mebel ma drewnianą ramę, to proces produkcji wymaga wszystkich typowych operacji stolarskich – w praktyce jednak uproszczenia konstrukcyjne (np. w meblach tapicerowanych) pozwalają ominąć wiele z nich. Dobre praktyki branżowe wskazują, że precyzja połączeń mechanicznych, np. czopowania, jest kluczowa właśnie w meblach, które mają być wytrzymałe na wieloletnie użytkowanie, czyli przede wszystkim w krzesłach twardych według tradycyjnych norm (np. PN-EN 12520). Stąd wybór innej odpowiedzi niż krzesła twarde wynika zwykle z utożsamiania wszystkich mebli z drewnianym szkieletem z tym samym procesem konstrukcyjnym, co niestety nie wytrzymuje konfrontacji z praktyką warsztatową i technologiczną.