Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób myli klasyfikację drewna okrągłego, kierując się nie do końca precyzyjnymi skojarzeniami albo zasłyszanymi nazwami. Często wydaje się, że określenie małowymiarowe czy średniowymiarowe dotyczy po prostu drewna „nie za dużego, nie za małego”, bez szczegółowego odniesienia do norm. Jednak w polskich i europejskich standardach (np. PN-D-95000) kategorie te mają bardzo konkretne wartości. Drewno małowymiarowe to takie, które w najcieńszym miejscu (mierzone bez kory) ma mniej niż 7 cm średnicy – używa się je głównie jako opał albo do produkcji drobnych wyrobów, czasem w energetyce. Drewno średniowymiarowe mieści się w przedziale od 7 cm do 14 cm średnicy – nadaje się do produkcji słupów, palików, czasem drobnych elementów konstrukcyjnych, ale nie daje takich możliwości jak drewno wielkowymiarowe. Z kolei drewno rezonansowe to zupełnie osobna liga – nie określa się go przez średnicę, tylko przez specjalne właściwości akustyczne, wymagane przy produkcji instrumentów muzycznych, i jest wybierane bardzo selektywnie, niezależnie od rozmiaru. Moim zdaniem największym błędem jest mylenie pojęć praktycznych (np. „średniowymiarowe, bo nie wygląda na duże”) z technicznymi definicjami. W tartaku czy w handlu drewno o średnicy 15 cm zawsze trafi do kategorii wielkowymiarowej, bo umożliwia szeroki zakres obróbki i jest najbardziej wartościowe. Z praktyki wynika, że właściwa klasyfikacja już przy odbiorze surowca pozwala uniknąć wielu problemów przy dalszej produkcji, a dobra znajomość tematu to podstawa w pracy leśnika czy technika drzewnego.