Drewno okrągłe o średnicy w najcieńszym miejscu nie mniejszej niż 14 cm rzeczywiście klasyfikuje się jako drewno wielkowymiarowe. To bardzo istotna sprawa dla wszystkich, którzy mają do czynienia z obróbką i sprzedażą drewna. Taką klasyfikację znajdziesz m.in. w Polskiej Normie PN-92/D-95017 „Drewno okrągłe. Podział, terminologia i oznaczenia”. W praktyce, drewno wielkowymiarowe jest podstawowym surowcem dla tartaków i zakładów przetwórczych. Takie kłody są wykorzystywane do produkcji tarcicy, więźby dachowej czy elementów konstrukcyjnych. Moim zdaniem, znajomość tej granicy średnicy jest mega ważna, bo pozwala od razu rozpoznać, jakiego sprzętu trzeba użyć do przerobu i jak zaplanować transport. W branży leśnej często spotkasz się z kontrolami, gdzie dokładnie mierzy się średnicę drewna – dlatego warto mieć to w małym palcu. Zwróć też uwagę, że inne kategorie, jak drewno średnio- albo małowymiarowe, mają mniejsze średnice i są stosowane do zupełnie innych celów, np. na papier, palety czy opał. Dzięki takiej klasyfikacji łatwiej zarządzać procesem produkcji i magazynowania. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu młodych pracowników myli te pojęcia, co potem skutkuje problemami przy rozliczeniach surowca – a to już potrafi narobić zamieszania. Najlepiej zapamiętać: 14 cm to granica wielkowymiarowego i zawsze się tym posiłkować.
W branży leśnej klasyfikacja drewna okrągłego pod względem średnicy ma naprawdę spore znaczenie, bo od tego zależy zarówno sposób przerobu, jak i potencjalne zastosowanie materiału. Często spotykam się z błędnym utożsamianiem drewna małowymiarowego czy średniowymiarowego z kłodami, które mają powyżej 14 cm średnicy – a to niestety nie jest zgodne z normami. Drewno małowymiarowe, jak sama nazwa wskazuje, obejmuje elementy o zdecydowanie mniejszych średnicach (poniżej 7 cm w najcieńszym miejscu), i głównie trafia na opał, palety albo pulpę drzewną. Średniowymiarowe, to drewno w zakresie od 7 do 14 cm średnicy w najcieńszym miejscu. W przypadku drewna dużowymiarowego, co czasem myli się z wielkowymiarowym, trzeba pamiętać, że polskie normy jednoznacznie określają, iż oficjalnie funkcjonuje określenie „wielkowymiarowe”, a nie „dużowymiarowe”, co jest powszechną pomyłką wynikającą z potocznego użycia nieprecyzyjnych terminów w terenie. Taka nieścisłość może prowadzić do nieporozumień, szczególnie w dokumentacji magazynowej albo podczas sprzedaży surowca. Moim zdaniem, nie znajomość oficjalnych kategorii skutkuje później problemami w komunikacji między działami handlowymi i produkcyjnymi, przez co łatwo popełnić kosztowny błąd. Dobrze jest utrwalić sobie, że 14 cm w najcieńszym miejscu to już drewno wielkowymiarowe, a nie żadne „średnio-” czy „dużowymiarowe”. Takie szczegóły naprawdę wpływają na przebieg całego procesu technologicznego w zakładach obróbki drewna – warto mieć tę wiedzę na uwadze, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się to drobiazgiem.