Wybrałeś właściwy rysunek – numer 3 pokazuje drzwi płycinowe, czyli klasyczną konstrukcję stosowaną zarówno w budownictwie mieszkaniowym, jak i użyteczności publicznej. Cechą charakterystyczną drzwi płycinowych są wyraźnie wyodrębnione płyciny, czyli wypełnienia zamknięte w ramach (najczęściej prostokątnych lub kwadratowych). Takie rozwiązanie pozwala uzyskać dobrą sztywność przy stosunkowo małej masie skrzydła, a jednocześnie daje szerokie możliwości dekoracyjne – można stosować różne materiały płycin, np. drewno, szkło lub płyty MDF, zależnie od potrzeb i lokalizacji. Standardy stolarskie zalecają drzwi płycinowe tam, gdzie ważna jest estetyka oraz trwałość, a z mojego doświadczenia takie drzwi są po prostu najwygodniejsze do renowacji – łatwo wymienić samą płycinę bez potrzeby ingerencji w całą konstrukcję. Często widuję je także w obiektach zabytkowych. Warto zwrócić uwagę, że konstrukcja ramowo-płycinowa ogranicza wypaczanie skrzydła, co jest zgodne z dobrymi praktykami stolarskimi, np. według wytycznych ITB albo norm DIN. Szczerze – jeśli ktoś planuje zrobić drzwi, które mają wyglądać solidnie i przetrwać lata – to właśnie ten typ drzwi jest polecany.
Drzwi przedstawione na pozostałych rysunkach to konstrukcje zupełnie inne niż drzwi płycinowe i można tu zauważyć kilka typowych nieporozumień związanych z rozpoznaniem ich budowy. Przede wszystkim drzwi z pierwszego rysunku to typowe drzwi deskowe, czyli zbijane z desek, zwykle wzmacniane ryglami i ukośną sztabą dla zwiększenia sztywności. Takie drzwi są często używane w budynkach gospodarczych lub jako tymczasowe, ponieważ mają prostą konstrukcję, ale nie zapewniają zbyt dobrej izolacyjności ani estetyki. Drugi rysunek przedstawia drzwi ramowo-deskowe, gdzie pionowe deski są osadzone w ramie – czasem mylone z płycinowymi, lecz kluczową różnicą jest tu brak klasycznych płycin, a całość wypełnienia wykonana jest z jednolitych desek. To rozwiązanie raczej kojarzy się z prostszymi drzwiami wewnętrznymi lub drzwiami do pomieszczeń gospodarczych. Natomiast czwarty rysunek to przykład tzw. drzwi płytowych z przeszkleniem; mamy tu dużą płytę z pojedynczym przeszkleniem w górnej części, co jest często stosowane w drzwiach wejściowych do mieszkań czy w budynkach użyteczności publicznej. Typowym błędem przy rozpoznawaniu drzwi płycinowych jest skupienie się wyłącznie na obecności ramek wokół wypełnienia – tymczasem w drzwiach płycinowych zawsze występują wyraźne, odrębne płyciny, które nie są ani deskami, ani pojedynczą płytą. Warto pamiętać o tej różnicy, bo w praktyce niewłaściwy wybór typu drzwi może skutkować późniejszymi problemami z eksploatacją i estetyką. Moim zdaniem rozróżnienie to przydaje się szczególnie w praktyce zawodowej, bo pozwala szybko dobrać właściwy produkt do warunków danego obiektu i oczekiwań inwestora.