Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W praktyce stolarskiej, oszacowanie ilości potrzebnego kleju bywa problematyczne i często prowadzi do pomyłek – nie tylko przez pośpiech, ale przede wszystkim przez złe rozumienie wydajności i powierzchni klejenia. Często spotyka się przekonanie, że wystarczy policzyć powierzchnię jednej strony lub tylko jednej płaszczyzny, przez co zdecydowanie zaniża się ilość potrzebnej masy klejowej. Z drugiej strony, błędne jest też przeszacowywanie – czasem ktoś uznaje, że dla bezpieczeństwa lepiej dać dużo więcej, ale wtedy pojawia się niepotrzebne marnotrawstwo materiału, a sam klej może wypływać spod złącza i powodować trudne do usunięcia zabrudzenia czy deformacje. W tym zadaniu typowym błędem jest pominięcie faktu, że klej nakłada się na obie łączone powierzchnie, albo przeliczenie całkowitej powierzchni na podstawie wszystkich boków, a nie tylko strefy klejenia. Wydajność podana w g/m² zawsze odnosi się do rzeczywistej powierzchni roboczej, a nie objętości czy wymiarów niezaangażowanych powierzchni. Wskazane tu odpowiedzi 0,10 kg czy 0,20 kg są zdecydowanym przeszacowaniem – to ilości, które mogłyby wystarczyć na kilka takich połączeń, a nie jedno. Z kolei 0,01 kg sugeruje niedoszacowanie: taka ilość nie zapewni pełnej przyczepności i trwałości, co stoi w sprzeczności z zasadami dobrej praktyki stolarskiej, gdzie liczy się równomierne i pełne pokrycie klejem. Moim zdaniem, zawsze warto najpierw wyliczyć rzeczywistą powierzchnię strefy klejenia, następnie przemnożyć przez wydajność i nie zapominać, że chodzi o obie strony styku. To daje najlepszy efekt i minimalizuje ryzyko błędów konstrukcyjnych.