Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Bardzo często można spotkać się z przekonaniem, że im wyżej ułożymy płyty stolarskie, tym lepiej wykorzystamy powierzchnię magazynu. To jednak bywa mylące i prowadzi do poważnych błędów organizacyjnych. Wysokości takie jak 1,50 m lub 3,50 m, czy nawet 4,50 m, pojawiają się czasem jako propozycje, ale każda z nich ma swoje wady. 1,50 m wydaje się bezpieczne, ale w praktyce jest to wysokość zbyt niska i nieefektywna, przez co powierzchnia magazynowa jest wykorzystana w niewielkim stopniu – moim zdaniem to zbyt zachowawcze podejście i rzadko spotykane w realiach zakładów. Z drugiej strony, wartości powyżej 2,50 m (np. 3,50 m czy 4,50 m) są już zdecydowanie niebezpieczne. Tak wysoki stos płyt stolarskich może się łatwo przechylić, a samo zdejmowanie płyt z górnych warstw staje się ryzykowne, szczególnie jeśli nie mamy profesjonalnego sprzętu do ich obsługi. Nacisk na dolne płyty wzrasta, co prowadzi do ich potencjalnych odkształceń, a nawet pęknięć. Widziałem na własne oczy zmagazynowane płyty ułożone zbyt wysoko i efektem były nie tylko uszkodzone krawędzie, ale też realne zagrożenie dla pracowników. Warto przypomnieć, że zgodnie z normami bezpieczeństwa (np. PN-EN 15635 czy wytycznymi BHP dotyczącymi składowania materiałów drewnopochodnych) priorytetem jest stabilność stosu oraz łatwość obsługi ręcznej. Przekroczenie zalecanych 2,50 m nie tylko łamie dobre praktyki branżowe, ale wręcz tworzy sytuację, w której zwykła codzienna praca zamienia się w potencjalne źródło wypadku. Z mojego doświadczenia wynika, że błędy te wynikają głównie z nieuwzględnienia specyfiki płyt stolarskich – ich ciężaru, śliskiej powierzchni i tendencji do przesuwania się. Ostatecznie, tylko przy wysokości 2,50 m można połączyć efektywność magazynowania z bezpieczeństwem i szybkim dostępem do każdej płyty.