Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób mylnie zakłada, że proces uplastyczniania drewna w basenach warzelinanych wymaga bardzo wysokich temperatur – podobnych do tych używanych np. do wyparzania czy sterylizacji. Przedział 81–85°C jest typowy raczej dla zabiegów termicznych mających na celu całkowite zniszczenie drobnoustrojów czy modyfikację drewna pod kątem wytrzymałościowym, a nie dla zwykłego uplastyczniania w produkcji sklejki. Przy takich temperaturach bardzo łatwo byłoby przegrzać kłody, co prowadzi do nieodwracalnych zmian w strukturze drewna – łuszczenie się, pękanie i obniżenie jakości forniru. Podobnie zakres 71–80°C jest już zbyt wysoki dla tej technologii; może powodować zbyt szybkie przenikanie wody i destabilizację włókien. Z kolei niższe temperatury, takie jak 25–39°C, są po prostu niewystarczające do doprowadzenia drewna do takiego stanu, w którym da się je łatwo skrawać na cienkie płaty bez ryzyka rozwarstwiania czy nadmiernego pękania. To jest częsty błąd – niektórzy próbują oszczędzać energię i schodzą z temperaturą poniżej 40°C, ale wtedy czas warzenia dramatycznie się wydłuża, a i tak efekt końcowy jest daleki od oczekiwań. W przemyśle drzewnym przyjęło się pilnować tego złotego środka, bo to kompromis pomiędzy ekonomią, jakością i bezpieczeństwem procesu. Pamiętajmy, że standaryzacja takich parametrów na produkcji wynika z wieloletnich obserwacji i analiz – nie bez powodu wypracowano akurat ten przedział 40–65°C. Zbyt wysokie temperatury robią więcej szkody niż pożytku, a zbyt niskie są po prostu nieskuteczne. Tylko prawidłowy zakres pozwala na efektywną i ekonomiczną produkcję dobrej jakości sklejki.