Stelażowa konstrukcja podstawy mebla, jak na tym rysunku, to rozwiązanie bardzo często stosowane w nowoczesnych meblach skrzyniowych, zwłaszcza tych na nóżkach. Cała szafka opiera się na solidnej ramie stelażowej, która przenosi obciążenie z korpusu mebla na podłoże poprzez nogi – to nie tylko praktyczne, ale też dodaje meblu lekkości wizualnej. Moim zdaniem, konstrukcja stelażowa daje dużą swobodę przy projektowaniu – można łatwo zmieniać wysokość mebla, stosować różne kształty nóg, a nawet wymieniać je, jeśli pojawi się taka potrzeba. W praktyce, taki układ zapewnia stabilność i sztywność, a jednocześnie pozwala na wygodne utrzymanie czystości pod meblem, co ma znaczenie np. w hotelach czy placówkach użyteczności publicznej. W branżowych normach, jak PN-EN 14749, często zaleca się stosowanie tego typu rozwiązań wszędzie tam, gdzie ważna jest zarówno stabilność, jak i łatwość dostępu pod mebel. Często spotykam się z opinią, że właśnie stelaż pomaga wydłużyć żywotność mebla, bo rozkłada ciężar równomiernie na wszystkie nogi. To zdecydowanie dobry wybór z punktu widzenia trwałości i funkcjonalności.
Patrząc na przedstawiony rysunek, łatwo pomylić typ podstawy z innymi popularnymi rozwiązaniami stosowanymi w meblarstwie, takimi jak cokół, wieńce czy nawet elementy stojakowe. Jednak podstawowym błędem jest tu niezrozumienie, jak faktycznie wygląda i działa podstawa stelażowa. Cokołowa konstrukcja zwykle polega na tym, że cała dolna krawędź mebla tworzy jednolitą podstawę – cokół – który przylega bezpośrednio do podłogi, przez co ciężar jest rozkładany na całą długość mebla. Takie rozwiązania często występują w masywnych szafkach kuchennych czy dużych regałach sklepowych, gdzie ważna jest stabilność całości. Z kolei konstrukcja wieńcowa opiera się na zastosowaniu tzw. wieńców – czyli poziomych płyt, które zamykają korpus mebla od góry lub od dołu, bez wyodrębnienia typowej podstawy na nóżkach. To raczej domena klasycznych mebli skrzyniowych, gdzie podparcie uzyskuje się na całej powierzchni dna. Natomiast rozwiązanie stojakowe, choć mniej popularne, kojarzy się głównie z meblami ekspozycyjnymi – stojaki to osobne elementy, na których umieszcza się pojedyncze półki lub elementy dekoracyjne; to zupełnie inna filozofia konstrukcji. Typowym błędem jest też utożsamianie widocznych nóg z takimi rozwiązaniami jak cokół czy wieńce. W praktyce, nogi to domena właśnie stelaża, bo to stelaż rozprowadza ciężar, a nie pojedynczy cokół czy płyta. Warto zatem dobrze rozumieć, jak rozkładają się siły w poszczególnych rozwiązaniach konstrukcyjnych, bo to kluczowe przy projektowaniu mebli trwałych i funkcjonalnych. Moim zdaniem, zawsze warto odnosić się do przykładowych realizacji branżowych, żeby uniknąć mylenia tych pojęć, bo na etapie praktyki taki błąd może prowadzić do niewłaściwego doboru konstrukcji do konkretnego zastosowania.
