Sekretarzyk to mebel, który łączy w sobie funkcje dekoracyjne i użytkowe. Charakterystyczną cechą, która go wyróżnia spośród innych mebli, jest ruchoma klapa (najczęściej zwijana lub opuszczana), która po otwarciu tworzy blat do pisania oraz odsłania liczne przegródki, szufladki lub skrytki. To rozwiązanie jest bardzo praktyczne – w jednym miejscu można przechowywać dokumenty, przybory piśmiennicze czy korespondencję, a po zakończeniu pracy łatwo wszystko zamknąć i utrzymać porządek. W dawnej Europie sekretarzyki stanowiły standardowe wyposażenie gabinetów urzędników i osób zajmujących się korespondencją. Moim zdaniem, do dziś ten mebel jest genialny do małych mieszkań, gdzie trzeba sensownie gospodarować przestrzenią. Współcześnie projektanci wnętrz czasem wracają do tej formy, doceniając jej ergonomię i elegancję. Warto wiedzieć, że zgodnie z klasyfikacją branżową, sekretarzyki zaliczają się do grupy mebli specjalistycznych do pisania, a ich konstrukcja – klapa, nieduży blat, schowki – została wielokrotnie udoskonalana na przestrzeni wieków. Czasem można spotkać wersje bardzo ozdobne, z intarsjami lub rzeźbieniami, co dodaje im prestiżu. Takie detale decydują, że sekretarzyk nie jest ani zwykłym stolikiem, ani klasycznym biurkiem, lecz praktycznym i stylowym kompromisem między funkcjonalnością a estetyką.
Wybranie odpowiedzi takich jak stolik, biurko lub serwantka wynika często z mylenia podstawowych cech konstrukcyjnych mebli o zbliżonych funkcjach albo z braku znajomości tradycyjnego nazewnictwa. Stolik to najczęściej niewielki, prosty mebel, o stabilnej powierzchni użytkowej, pozbawiony zamykanych schowków czy wysuwanych blatów – służy raczej do odkładania drobnych przedmiotów, ewentualnie jako element salonowy. Biurko natomiast, choć rzeczywiście służy do pracy i pisania, musi mieć zdecydowanie większy, płaski blat oraz system szuflad lub półek ustawionych głównie po bokach lub pod blatem. To różni się od sekretarzyka, którego kluczowym elementem jest zamykana klapa, czasem w formie roll-topu (żaluzjowo zwijana), co jest rzadkością w klasycznych biurkach. Serwantka z kolei to typowo mebel ekspozycyjny – przeszklony lub z otwartymi półkami, przeznaczony do prezentacji porcelany, szkła czy bibelotów. Brakuje jej funkcji do pisania i organizacji dokumentów. Typowym błędem jest kierowanie się ogólnym wyglądem mebla i ignorowanie szczegółów konstrukcyjnych – właśnie te niuanse, jak ruchoma klapa, liczne małe schowki czy kompaktowe wymiary, są kluczowe dla identyfikacji sekretarzyka. W branży stolarskiej taki mebel uznaje się za przykład praktycznego rozwiązania dla osób ceniących porządek i wygodę podczas pracy korespondencyjnej. Warto patrzeć na szczegóły, bo to one decydują o prawidłowej klasyfikacji mebla, a nie tylko jego ogólne przeznaczenie czy kształt.