Kabinet to faktycznie zdobiony mebel skrzyniowy, który wyróżnia się licznymi skrytkami, szufladkami oraz często bardzo bogatą dekoracją. W praktyce, szczególnie w rzemiośle stolarskim czy konserwatorskim, spotyka się takie egzemplarze z okresu renesansu albo baroku, kiedy to były one symbolem statusu i bogactwa właściciela. Moim zdaniem, jeśli ktoś kiedyś miał okazję zobaczyć oryginalny kabinet na żywo – czy to w muzeum, czy w dawnych pałacach – to pamięta te misterne intarsje, miniszufladki i sekretne schowki. To naprawdę skomplikowane konstrukcyjnie meble, które wymagały ogromu umiejętności stolarskich. Współcześnie kabinet bywa wykorzystywany jako inspiracja do projektowania nowoczesnych mebli biurowych lub nawet sejfów na drobne przedmioty. Ważne jest też to, że według standardów klasyfikacji mebli (np. wg nomenklatury muzealnej czy branżowej), kabinet zawsze jest powiązany z funkcją przechowywania cennych i osobistych przedmiotów, stąd te wszystkie skrytki. Często myli się go z sekretarzykiem, jednak sekretarzyk to już inny typ mebla – bardziej biurko niż skrzynia. Takie rozróżnienie jest ważne nie tylko dla historyków sztuki, ale też dla każdego, kto pracuje z zabytkami lub projektuje meble stylizowane.
Wiele osób myli kabinet z innymi typami mebli, głównie przez mylące nazewnictwo lub podobieństwo wizualne. Na przykład, kredens kuchenny, choć czasem bywa bogato zdobiony, służy głównie do przechowywania naczyń w kuchni lub jadalni i ma zupełnie inną funkcję oraz historię. Nie posiada on typowych dla kabinetu licznych skrytek czy miniaturowych szufladek, a jego forma jest raczej masywniejsza i mniej misterna. Leżanka z jednym zagłówkiem to zupełnie inna kategoria – mebel wypoczynkowy, z którym kabinet nie ma żadnych wspólnych cech konstrukcyjnych ani użytkowych; ten błąd wynika czasem z nieznajomości dawnych nazw mebli albo zbyt pobieżnego kojarzenia nazw. Reprezentacyjny fotel, czyli swego rodzaju tron, to już zupełnie inna funkcja – siedzisko o charakterze prestiżowym, częsty element sal tronowych czy pałaców, a nie skrzyniowy mebel do przechowywania dokumentów, biżuterii czy innych wartościowych przedmiotów. Takie pomyłki są typowe dla osób, które nie miały styczności z architekturą wnętrz dawnych epok lub nie zgłębiały historii meblarstwa, gdzie precyzyjne rozróżnianie typów mebli jest kluczowe. Moim zdaniem, to ważne, żeby nauczyć się właśnie takich detali – pozwalają na bardziej świadome podejście do aranżacji wnętrz, renowacji zabytków czy nawet zwykłego rozpoznawania mebli w muzeach. Kabinet, z racji swojej złożoności i przeznaczenia do przechowywania cennych przedmiotów, stanowi przykład wysokiego kunsztu stolarskiego, a jego niepoprawne utożsamianie z innymi meblami może prowadzić do błędów także w praktyce zawodowej – np. przy wycenie, renowacji czy projektowaniu replik.