Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W branży meblarskiej często spotyka się różne podejścia do określania konstrukcji korpusów mebli, jednak nie wszystkie z nich są poprawne w kontekście prezentowanej komody. Konstrukcja typowo-skrzyniowa sugeruje pełną formę skrzyni, czyli mebel zamykany z każdej strony, bez wyodrębnionych poziomych wieńców – raczej spotyka się ją w kufrach lub tradycyjnych szafach, gdzie całość zamykają pełne ściany i wieko. Konstrukcja ramowo-płycinowa bazuje z kolei na ramie, w którą wprawione są płyciny – najczęściej stosowana w drzwiczkach lub frontach, a nie w całych korpusach jak w tej komodzie. Często myli się też konstrukcję wieńcową z ramowo-płycinową przez podobieństwo słowa „rama”, ale tu chodzi o inną technologię budowy. Z kolei określenie stojakowa odnosi się do mebli wspartych na pionowych nogach lub słupkach, które zazwyczaj nie mają pełnych boków ani zwartych ścian, więc nie pasuje do tej komody. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęstszy błąd to utożsamianie komód z konstrukcją typowo-skrzyniową, bo mają szuflady i wyglądają jak zamknięte skrzynie. Tymczasem w nowoczesnych i popularnych komodach kluczowa jest rola wieńców, które stabilizują całość i gwarantują, że szuflady pracują prawidłowo. W praktyce korzysta się z tej wiedzy podczas projektowania mebli, bo dobór konstrukcji przekłada się na trwałość, odporność na odkształcenia i łatwość montażu. Dobre praktyki wymagają rozróżniania tych metod, bo od tego zależy nie tylko efekt końcowy, ale i komfort użytkowania mebla przez lata.