Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Kiedy patrzy się na inne możliwe kolejności operacji, łatwo zauważyć, że mieszają one ważność i logikę etapów, co może prowadzić do poważnych problemów z jakością powierzchni przed lakierowaniem. Przykładowo, rozpoczynanie od usuwania przebić klejowych czy plam, bez wcześniejszego naprawiania uszkodzeń, jest po prostu niepraktyczne – jeśli najpierw naprawiamy ubytki, to później i tak musielibyśmy poprawiać wcześniejsze czynności, bo nowe miejsce naprawy może wymagać ponownego szlifowania czy czyszczenia. Stosowanie powtarzających się etapów, jak usuwanie plam dwa razy z rzędu lub kilkukrotne usuwanie przebić klejowych, nie ma uzasadnienia technologicznego i może świadczyć o braku znajomości procesu. Z kolei kolejność, gdzie szlifowanie czy barwienie występuje przed naprawianiem uszkodzeń, to bardzo częsty błąd wśród początkujących – takie podejście skutkuje tym, że po barwieniu i szlifowaniu i tak musimy wrócić do napraw, przez co trzeba ponownie powtarzać wcześniej wykonane czynności, co jest po prostu stratą czasu i materiałów. Najlepsze praktyki stolarskie, oparte m.in. o wytyczne norm PN-EN oraz doświadczenie branżowe, mówią jednoznacznie: zawsze zaczynamy od napraw, potem usuwanie kleju, następnie szlifowanie, a na końcu eliminacja plam i zabrudzeń. Pomijanie tej logiki nie tylko wydłuża proces, ale i ryzykuje pogorszenie jakości lakierowanej powierzchni – mogą wyjść bąble, przebarwienia, słaba przyczepność powłoki. Gdyby to był projekt u prawdziwego klienta, taka nieprawidłowa kolejność mogłaby skutkować reklamacją lub nawet koniecznością ponownego lakierowania. Moim zdaniem zawsze warto trzymać się sprawdzonych, systematycznych procedur, bo tylko tak uzyskasz trwały i estetyczny efekt.