Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wybierając maszynę do szlifowania szerokich powierzchni, łatwo popełnić błąd sugerując się samą nazwą lub ogólnym przeznaczeniem szlifierki. Szlifierka tarczowa nadaje się głównie do obróbki krawędzi, zaokrągleń czy niewielkich płaszczyzn – jej powierzchnia robocza jest niewielka, a praca na dużych płytach byłaby po prostu nieefektywna i czasochłonna. Szlifierki wałkowe często bywają mylone z walcowymi, jednak wałek w takich urządzeniach jest zazwyczaj niewielki i dedykowany raczej do obróbki detali lub powierzchni profilowanych, a nie dużych blatów. To niestety prowadzi do typowego błędu myślowego, gdzie podobieństwo nazw sugeruje analogiczne zastosowanie – a to zupełnie inne konstrukcje. Z kolei szlifierki bębnowe stosuje się raczej do szlifowania powierzchni zaokrąglonych lub do specyficznych efektów dekoracyjnych; poza tym często nie dorównują precyzją szlifierkom walcowym, zwłaszcza jeśli chodzi o uzyskanie idealnie równej powierzchni na całej szerokości płyty. W produkcji seryjnej liczy się wydajność, powtarzalność oraz możliwość pracy z większymi formatami materiału – tu przewagę daje właśnie walcowa konstrukcja. Niestety wiele osób wciąż uważa, że każda większa maszyna „da radę”, tymczasem to nie tylko kwestia siły, ale precyzji prowadzenia i jednorodnego nacisku na całą powierzchnię drewna. Z doświadczenia wiem, że wybór innej szlifierki niż walcowa kończy się frustracją pracowników i mnóstwem poprawek. Trzeba patrzeć na całą technologię procesu, a nie tylko na pierwsze skojarzenie z kształtem szlifierki – w praktyce przekłada się to na realne straty czasu i materiału. Standardy branżowe i doświadczenia większych zakładów bardzo jasno pokazują, że szlifierka walcowa to jedyny rozsądny wybór w tej sytuacji.