Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W praktyce przemysłowej czasami można spotkać się z przekonaniem, że natrysk – szczególnie hydrodynamiczny lub pneumatyczny – to najefektywniejsze techniki aplikacji farb i lakierów, bo są szybkie, dają dobrą jakość powierzchni i docierają w trudno dostępne miejsca. Jednak z perspektywy strat materiału nie jest to do końca prawda. Natrysk pneumatyczny generuje spore straty na tzw. odrzut, czyli rozpylenie farby poza malowaną powierzchnię (mgła lakiernicza), co jest wyraźnie zauważalne w warunkach produkcyjnych – część materiału po prostu unosi się w powietrzu albo osiada poza obrębem malowanego detalu. Natrysk hydrodynamiczny rzeczywiście wypada nieco lepiej (jest bardziej wydajny niż pneumatyczny), jednak dalej nie osiąga tej precyzji i minimalnych strat co malowanie walcami – tam zawsze pojawia się pewien procent materiału, który nie trafia na wyrób. Jeśli chodzi o polewanie, to metoda dość archaiczna, czasem używana przy masowej produkcji elementów prostych, ale tutaj również ilość spływającego, zmarnowanego materiału bywa znacząca. W rzeczywistości ekonomiści branży lakierniczej i technolodzy zazwyczaj zalecają walce właśnie tam, gdzie liczy się ograniczenie strat, bo pozwalają na pełną kontrolę zużycia i powtarzalność warstwy. Wybierając metodę nanoszenia, warto więc pamiętać, że szybkość czy uniwersalność nie zawsze idą w parze z oszczędnością materiałów. To częsty błąd – sugerować się tylko wydajnością czasową, pomijając faktyczne zużycie i koszty eksploatacyjne. Odpowiednie dopasowanie metody do rodzaju powierzchni i oczekiwań jakościowych to podstawa profesjonalnego podejścia według aktualnych standardów branżowych.