Drzewa iglaste, inaczej nazywane szpilkowe, to charakterystyczna grupa roślin, których liście mają postać igieł albo łusek. Sosna, świerk i modrzew idealnie się tu wpisują – można je znaleźć praktycznie w każdym polskim lesie iglastym, zwłaszcza na terenach piaszczystych czy górskich. Iglaste są bardzo cenione w branży budowlanej i meblarskiej – ich drewno wykorzystuje się na więźby dachowe, deski, kantówki czy nawet przy produkcji papieru. Modrzew wyróżnia się tym, że jako jedyny z tej trójki zrzuca igły na zimę, co zawsze wywołuje zdziwienie na praktykach. Moim zdaniem ważne jest też, żeby wiedzieć, że drzewa iglaste często lepiej radzą sobie na gorszych glebach i są bardziej odporne na mróz niż większość liściastych. W polskim leśnictwie sosna i świerk to wręcz podstawowe gatunki gospodarcze, a ich drewno ma szerokie zastosowanie – od stolarki budowlanej po elementy prefabrykowane. Takie rozróżnienie między iglastymi i liściastymi jest kluczowe przy planowaniu odpowiednich nasadzeń czy nawet przy wyborze drewna do konkretnych zastosowań technicznych.
Wiele osób myli drzewa liściaste z iglastymi, co jest dość powszechne zwłaszcza na etapie nauki podstaw dendrologii. Olcha, osika, klon, orzech, grab, jawor czy brzoza i jarzębina – to wszystko są drzewa liściaste. Charakterystyczną cechą liściastych są szerokie, płaskie liście, które większość z nich zrzuca na zimę. Liściaste cieszą się powodzeniem w parkach i zadrzewieniach miejskich, ale w typowej gospodarce leśnej, zwłaszcza tam gdzie liczy się szybkość przyrostu i wytrzymałość drewna, dominują jednak iglaste. Co ciekawe, w trzecim zestawie pojawił się cis – to faktycznie iglak, ale już brzoza i jarzębina to typowe liściaste. Cis jest jednak rzadkością w Polsce i nie jest masowo wykorzystywany gospodarczo, raczej jako roślina ozdobna lub pod ochroną. Typowy błąd myślowy polega na ocenianiu drzewa po kształcie korony lub kolorze drewna, a nie po strukturze liścia – a to właśnie liść jest kluczowy w identyfikacji gatunków. Przemysł drzewny i leśnicy jasno rozróżniają drewno iglaste i liściaste, bo każde z nich ma inne właściwości techniczne i zastosowanie. Wiedza o tym, które drzewa są iglaste, jest niezbędna nie tylko na egzaminie, ale i przy planowaniu produkcji czy nawet w ochronie środowiska, bo różne gatunki pełnią różne funkcje w ekosystemie. Takie pomyłki można wyeliminować, skupiając się na szczegółach budowy drzew i ćwicząc rozpoznawanie gatunków w terenie – z mojego doświadczenia to najlepsza metoda na opanowanie tej wiedzy.