Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wielu uczniów myli się, zakładając, że takie elementy jak belka, łata czy krawędziak są klasyfikowane jako obrzynane lub nieobrzynane sortymenty tarcicy, co jednak nie jest zgodne z praktyką branżową i normami. Łata oraz belka – oba te elementy należą do sortymentów konstrukcyjnych, które produkuje się niemal wyłącznie jako tarcicę obrzynaną. Wynika to z ich podstawowego zastosowania w więźbach dachowych, gdzie liczy się dokładność wymiarowa i łatwość montażu. Nieobrzynana łata byłaby wręcz niepraktyczna; trudno byłoby ją poprawnie zamocować i uzyskać stabilne połączenia. Krawędziak i bal często pojawiają się w jednym szeregu, ale krawędziak – z definicji – zawsze jest obrzynany, bo musi mieć cztery równe i proste krawędzie. Bal natomiast, jako grubszy element, może być dostępny zarówno w wersji obrzynanej, jak i nieobrzynanej, lecz krawędziak już nie. Deska i łata to też często mylone pojęcia – deska, szczególnie ta cieńsza, może być zarówno obrzynana, jak i nieobrzynana, w zależności od jej przeznaczenia. Typowym błędem jest utożsamianie wszystkich cienkich lub smukłych elementów z możliwością pozostawienia nieobrobionych krawędzi. Takie uproszczenie prowadzi do mylnego wrażenia, że każda tarcica może być sprzedawana w obu wariantach. Branżowe standardy, jak PN-EN 336 czy instrukcje ITB, jasno określają, że tylko wybrane sortymenty mają dopuszczalność nieobrzynania. Moim zdaniem, warto w tej dziedzinie zwracać uwagę na przeznaczenie i normatywną klasyfikację, bo to właśnie praktyka budowlana wymusza precyzyjne rozróżnienie między sortymentami obrzynanymi a nieobrzynanymi. To pozwala uniknąć późniejszych błędów w zamawianiu i wykorzystywaniu tarcicy w projektach budowlanych czy meblarskich.