Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób utożsamia wszystkie kleje przemysłowe z chemicznymi, ale w rzeczywistości sprawa jest bardziej złożona. Melaminowe, mocznikowe czy fenolowe to typowe przykłady klejów syntetycznych, tworzonych na bazie żywic sztucznych. Ich produkcja została opracowana po to, żeby rozwiązać ograniczenia klejów naturalnych, głównie w kwestii odporności na wodę, temperaturę oraz trwałość spoiny. W branży meblarskiej i budowlanej melaminowe oraz mocznikowe bardzo często stosuje się choćby do płyt wiórowych czy sklejek, głównie ze względu na szybkość wiązania i odporność na czynniki zewnętrzne. Fenolowe natomiast kojarzą mi się z ciężką chemią i trwałością – one są wręcz niezbędne przy produkcji sklejki wodoodpornej czy materiałów stosowanych na zewnątrz, bo spoiny z ich udziałem praktycznie nie poddają się wilgoci. Typowym błędem jest mylenie ‘pochodzenia naturalnego’ z ogólną ‘nietoksycznością’ – a to zupełnie inna kwestia. Mocznikowe i melaminowe opierają się na reakcjach polikondensacji, gdzie ani surowce, ani produkt końcowy nie są naturalne. Jeśli ktoś sugeruje się nazwą i wybiera mocznikowe przez skojarzenie z mocznikiem, to niestety – to jest związek syntetyczny, a nie naturalny składnik. Kluczowe jest zrozumienie, że tylko glutynowe – z racji swojego zwierzęcego rodowodu – wpisują się w kategorię klejów naturalnych, co potwierdzają zarówno normy branżowe, jak i literatura fachowa.