Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób myli czasami funkcje różnych obrabiarek i przez to pojawiają się pewne nieporozumienia. Szlifierka – mimo swojej popularności – jest przeznaczona głównie do wygładzania i wykańczania powierzchni, a nie do ich wyrównywania w sensie usuwania większych nierówności czy nadania konkretnej grubości na całej długości elementu. Owszem, szlifierka sprawdzi się przy usuwaniu drobnych zadziorów, śladów po obróbce albo przy matowieniu detali, ale gdy mamy krzywą deskę czy nierówną płaszczyznę, to sama szlifierka sobie nie poradzi – przynajmniej nie na poziomie wymaganym w profesjonalnej produkcji. Wiertarka natomiast w ogóle nie służy do obróbki powierzchni płaskich – jej zadaniem jest wykonywanie otworów, najczęściej pod kołki, śruby czy inne elementy montażowe. Spotkałem się z przekonaniem, że można „wyrównać” powierzchnię przez nawiercanie i późniejsze szlifowanie, ale to jest bardzo czasochłonne i nieskuteczne. Dłutarka również nie jest tu właściwym wyborem – jej główną funkcją jest wykonywanie rowków, gniazd czy otworów o specyficznych kształtach, na przykład pod zamki albo zawiasy. To są operacje punktowe, a nie praca na dużej, płaskiej powierzchni. Typowym błędem jest uznanie, że każda obrabiarka „coś zdziera”, więc każda może wyrównać materiał, ale w praktyce branżowej liczy się nie tylko usunięcie materiału, ale też uzyskanie odpowiedniej geometrii i powtarzalności. Strugarka ma właśnie taką konstrukcję i takie prowadzenie materiału, że zapewnia idealną równość na całej długości i szerokości elementu. Właśnie dlatego w profesjonalnych zakładach przy wyrównywaniu czy przygotowaniu materiału do dalszej obróbki korzysta się prawie zawsze ze strugarki, a pozostałe maszyny pełnią zupełnie inne role w procesie produkcyjnym.