Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób w tej sytuacji wybiera kleje na bazie dyspersji polioctanu winylu, ale nie zwraca uwagi na ich szczegółowe właściwości. To częsty błąd – nie każdy taki klej nadaje się do wymagających połączeń, szczególnie jeśli chodzi o drewno egzotyczne i elementy narażone na warunki zewnętrzne. Na przykład zwykłe kleje PVAc, które świetnie sprawdzą się do klejenia miękkiego drewna, forniru czy płyt MDF, mają zbyt niską odporność na wilgoć i zmiany temperatur. Drzwi zewnętrzne są poddawane ciągłej ekspozycji na czynniki atmosferyczne – i to jest kluczowe! Z mojego doświadczenia wynika, że te kleje, choć łatwe w użyciu i szybkoschnące, po prostu nie poradzą sobie z trwałym połączeniem drewna egzotycznego, które samo w sobie jest trudniejsze do klejenia ze względu na zawartość olejów i niską chłonność. Stosowanie kleju na bazie gumy i żywic syntetycznych z kolei jest bardziej odpowiednie do montażu płyt i materiałów drewnopochodnych, nie zaś do konstrukcyjnego łączenia elementów ram drzwiowych – tu liczy się nie tylko siła spajania, ale też odporność na długotrwałe działanie wody. Bardzo często przy wyborze kleju ignoruje się normy, takie jak PN-EN 204, które jasno określają, że dla drewna narażonego na wilgoć należy stosować kleje klasy D4. W praktyce – jeśli użyjemy kleju niewłaściwego do drewna egzotycznego i ekspozycji zewnętrznej, po paru latach połączenia puszczają, ramy się rozszczelniają, a całość traci swoje właściwości izolacyjne i mechaniczne. Moim zdaniem warto poświęcić chwilę na analizę produktu i zawsze wybierać kleje o potwierdzonej odporności na wilgoć oraz przeznaczone do twardych i egzotycznych gatunków drewna. To gwarancja trwałości i zgodności z wymaganiami branżowymi.