Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wśród dostępnych materiałów malarsko-lakierniczych istnieją różnice nie tylko w sposobie aplikacji, ale przede wszystkim w efekcie końcowym i właściwościach powłoki. Często spotykanym błędem jest mylenie lakieru czy politury z emalią właśnie przez to, że wszystkie te produkty można nakładać na drewno lub metal, a ich nazwy bywają używane zamiennie w potocznych rozmowach. Lakier, choć nazywany czasem „malowidłem”, zawsze tworzy powłokę przezroczystą lub półprzezroczystą, eksponując strukturę podłoża – drewna, metalu czy nawet betonu. Jego głównym zadaniem jest nadanie połysku, ochrona przed wilgocią czy ścieraniem, a nie zakrywanie koloru podłoża. Politura, kojarzona głównie z wykańczaniem mebli stylowych i instrumentów, również pozostaje przezroczysta – podkreśla rysunek słojów, a nie maskuje ich. Wosk natomiast, mimo że daje dodatkową warstwę ochronną, również nie zmienia barwy powierzchni i nie nadaje jej krycia. Typowym nieporozumieniem jest myślenie, że każda „farba” to emalia, a każdy „lakier” kryje – w rzeczywistości tylko emalie są formułowane z myślą o pełnym kryciu, czyli nieprzezroczystości. W branży przyjmuje się, że dobór materiału powinien być zgodny z oczekiwanym efektem wizualnym i funkcjonalnym – i tu emalia jest bezkonkurencyjna, jeśli potrzebna jest powłoka kryjąca. Moim zdaniem warto o tym pamiętać, bo błędny dobór produktu to częsty problem na budowie czy podczas renowacji, zwłaszcza u mniej doświadczonych wykonawców. To nie jest tylko kwestia estetyki – czasem zamalowanie starych oznaczeń czy rdzawych przebarwień jest możliwe tylko dzięki emaliom, a nie lakierom czy woskom.