Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wiele osób myli rodzaje materiałów wykończeniowych, bo prawdę mówiąc, w praktyce stolarza czy konserwatora jest tego naprawdę sporo: oleje, lakiery, woski, bejce, politury i inne. Często ktoś uważa, że olej czy wosk może mieć skład zbliżony do politury, ale to jednak zupełnie inne materiały – zarówno pod względem chemii, jak i efektu końcowego. Olej do drewna, najczęściej lniany, tungowy lub mieszanki, to preparat wnikający w strukturę drewna, podkreślający kolor oraz rysunek słojów, ale nie tworzący zamkniętej powłoki takiej jak politura czy lakier. Wosk natomiast, bez względu na to czy naturalny (pszczeli, carnauba), czy syntetyczny, aplikuje się przeważnie na już wykończone powierzchnie, by nadać im połysk i pewną hydrofobowość, ale nie zawiera szelaku. Lakier to grupa bardzo szeroka – od starych nitrocelulozowych po poliuretanowe – i choć czasem nazywa się "szelakowy lakier", w praktyce lakier nie jest tym samym co politura ani nie bazuje na szelaku. Typowym błędem jest też mylenie „politurowania” z „lakierowaniem”, zwłaszcza że oba procesy dają połysk, ale politura szelakowa jest jedyna w swoim rodzaju i to ona zawiera szelak jako główny składnik. Z mojego doświadczenia wynika, że te pomyłki wynikają głównie z braku styczności z tradycyjnymi metodami wykończenia drewna, które nie są dziś tak popularne jak nowoczesne lakiery czy oleje. Warto więc pamiętać, że kiedy mowa o szelaku – zawsze chodzi o politurę, a nie olej, wosk czy nawet lakier. To drobiazg, ale bardzo istotny z punktu widzenia jakości renowacji i zgodności z historycznymi technikami.