Wybrałeś linię numer 1 i to jest zgodne z zasadami rysunku technicznego – właśnie taki rodzaj linii, czyli tzw. linia zygzakowa (czasem nazywana linią falistą), stosuje się do pokazania przerwania lub urwania rzutu przedmiotu na rysunku. Standard PN-EN ISO 128-24 jasno podaje, że zygzakowata forma linii służy do oznaczania miejsc, gdzie rysunek został skrócony z przyczyn technicznych – na przykład, gdy przedmiot jest bardzo długi, a nie ma sensu pokazywać go w całości po to, by nie zajmował niepotrzebnie miejsca na arkuszu. W praktyce spotyka się to w rysunkach wałów, rur, prętów czy belek – tam właśnie linia taka sygnalizuje, że fragment został celowo pominięty. Moim zdaniem stosowanie tej konwencji zdecydowanie ułatwia czytelność rysunku i przyspiesza zrozumienie zamysłu konstruktora, bo od razu wiadomo, że nie mamy do czynienia z pełnym przedstawieniem długości. Warto pamiętać, że takie zastosowanie linii jest nie tylko dobrym zwyczajem, ale wręcz wymogiem różnych norm branżowych, więc zawsze warto o tym pamiętać podczas przygotowywania dokumentacji technicznej.
Patrząc na temat przerwania lub urwania rzutu przedmiotu na rysunku technicznym, można łatwo się pomylić, wybierając nieodpowiedni rodzaj linii. Często błędnie zakłada się, że linia kreskowa (taka jak linia 2) albo zwykła linia cienka (linia 3) nadają się do tego celu, bo są często używane w dokumentacji. Jednak linia kreskowa zgodnie z normami służy do oznaczania krawędzi niewidocznych bądź elementów ukrytych pod powierzchnią, co jest zupełnie inną funkcją. W moim odczuciu wiele osób myli funkcje linii, bo na pierwszy rzut oka wydaje się, że każda przerywana linia coś „przerywa” – a to nie do końca tak działa w praktyce. Linia ciągła gruba (linia 4) również nie spełnia tej roli, bo jest przeznaczona do obrysów widocznych przedmiotów i linii wymiarowych. Z mojego doświadczenia wynika, że rozróżnianie rodzajów linii często sprawia trudność na początku nauki rysunku technicznego, szczególnie gdy nie korzysta się regularnie z norm. A właśnie normy (np. PN-EN ISO 128-24) wyraźnie definiują, do czego dana linia służy i jakie są konsekwencje nieprawidłowego jej zastosowania – może to prowadzić do nieporozumień na etapie produkcji lub montażu. Typowym błędem jest też sugerowanie się intuicją, a nie wiedzą wynikającą z przepisów branżowych. Przerwanie rysunku zawsze musi być czytelne i jednoznaczne, stąd stosowanie innego typu linii niż zygzakowa może wprowadzić niepotrzebny chaos. Dobrą praktyką jest więc każdorazowe sprawdzenie wymagań normy oraz konsultowanie się z bardziej doświadczonymi osobami, żeby uniknąć klasycznych pomyłek, które mogą wydłużyć lub utrudnić proces realizacji projektu.