Do wykonywania płytkich gniazd pod zawiasy puszkowe najczęściej stosuje się wiercenie, bo to właśnie ta metoda pozwala uzyskać precyzyjne, okrągłe otwory o odpowiedniej średnicy i głębokości. Używa się do tego specjalnych wierteł – wierteł puszkowych, które są dostosowane do wymiarów zawiasów stosowanych w stolarstwie meblowym. Z mojego doświadczenia wynika, że prawidłowo wykonane gniazdo gwarantuje później solidny montaż całego zawiasu, bez luzów i przekoszeń. Takie wiercenie można wykonać zarówno na wiertarce stołowej, jak i przy użyciu specjalnych przystawek do wiertarek ręcznych. Trochę wprawy i można osiągnąć świetne efekty nawet w domowych warunkach. Branżowym standardem jest, by głębokość gniazda była równa zaleceniom producenta zawiasu – zazwyczaj to ok. 12 mm na średnicę 35 mm. Wiercenie pozwala też zachować czyste krawędzie bez wyszczerbień, co jest bardzo ważne przy produkcji frontów lakierowanych lub fornirowanych. Stosowanie tej techniki to nie tylko wygoda, ale i gwarancja powtarzalności przy większych seriach mebli. Moim zdaniem, jeśli ktoś zajmuje się montażem zawiasów puszkowych, to inwestycja w dobre wiertło puszkowe do wiercenia to podstawa.
W tej sytuacji nietrudno się pomylić, bo przecież w obróbce drewna jest sporo różnych technik i narzędzi. Struganie, choć bardzo popularne w stolarstwie, zupełnie nie nadaje się do wykonywania gniazd pod zawiasy puszkowe. Strug służy do wygładzania i wyrównywania powierzchni lub krawędzi, ale w żaden sposób nie umożliwia uzyskania okrągłego, precyzyjnego zagłębienia o określonej średnicy i głębokości. Często spotykam się z mylnym przekonaniem, że strugiem można wszystko, ale niestety tutaj się nie sprawdzi. Podobnie z frezowaniem – choć to bardzo wszechstronna metoda, idealna np. do ozdobnych rowków czy profili, to jednak w przypadku puszkowych zawiasów standardem branżowym jest użycie wiertła puszkowego. Frezowanie nie daje takiej powtarzalności i czystości krawędzi przy okrągłych, płytkich gniazdach, a do tego wymagałoby precyzyjnego ustawienia i specjalnej prowadnicy, na co mało kto ma czas przy seryjnej produkcji. Czopowanie natomiast, to typowa technika przy wykonywaniu połączeń ciesielskich, zwłaszcza przy konstrukcjach ramowych – zupełnie nie dotyczy wykonywania otworów pod zawiasy. Czopowanie polega na wycinaniu wystających fragmentów (czopów), które potem łączy się z gniazdami, a nie na wykonywaniu okrągłych wgłębień. Często osoby początkujące sugerują się ogólnym przeznaczeniem narzędzia lub nazwą operacji, ale tutaj kluczowa jest specyfika zadania: szybkie, powtarzalne i precyzyjne wykonanie gniazd o konkretnych wymiarach, co najlepiej uzyskać właśnie przez wiercenie z odpowiednim wiertłem puszkowym. W praktyce każda inna metoda utrudni montaż i może prowadzić do uszkodzenia materiału lub nieprawidłowego działania zawiasu.