Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

W przypadku obróbki łaty giętarskiej bardzo często pojawia się pokusa, by przed gięciem stosować dodatkowe zabiegi, takie jak dogrzewanie, nawilżanie, czy docinanie elementów do finalnego wymiaru. W praktyce jednak takie podejście prowadzi do niepotrzebnych komplikacji, a niekiedy wręcz do uszkodzenia materiału. Ogrzewanie łaty po wyjęciu z autoklawu jest zbędne – drewno już uzyskało optymalną temperaturę podczas parzenia. Dodatkowe dogrzewanie nie tylko nie zwiększa jego plastyczności, ale może nawet prowadzić do przesuszenia powierzchni, co utrudnia gięcie i grozi pojawieniem się mikropęknięć. Nawilżanie po autoklawie to typowy przykład nieporozumienia technicznego – w tym momencie wilgotność drewna jest już podwyższona dzięki parze wodnej. Niezależnie od tego, czy zanurzymy element w wodzie, czy spróbujemy go zrosić, nie uzyskamy dzięki temu lepszych własności do gięcia; raczej pogorszymy strukturę materiału i wydłużymy cały proces. Przycinanie łaty na wymiar zaraz po wyjęciu z autoklawu także nie ma sensu, bo drewno wciąż jest plastyczne i podatne na odkształcenia, więc dokładność obróbki wymiarowej jest bardzo niska. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że wszelkie przygotowania powinno się wykonywać na świeżo sparzonym materiale – w rzeczywistości jednak najważniejsze jest natychmiastowe wykorzystanie uzyskanej elastyczności do formowania, a późniejsze cięcie wykonuje się dopiero po ustabilizowaniu wymiarów i wyschnięciu. Przestrzeganie tej kolejności gwarantuje zarówno jakość, jak i bezpieczeństwo procesu technologicznego.