Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Usuwanie niewielkich pęcherzy powietrznych pod okleiną nie polega na wymianie całej okleiny, bo to działanie zbyt radykalne i zupełnie nieuzasadnione przy drobnych defektach. W praktyce taka operacja to już remont kapitalny, który w dodatku wiąże się z ryzykiem uszkodzenia forniru i oryginalnej konstrukcji mebla. Wykonywanie wstawek również jest zaawansowaną metodą, stosowaną dopiero wtedy, gdy mamy do czynienia z poważniejszymi ubytkami lub całkowitym odklejeniem fragmentu okleiny – na małe pęcherze to zdecydowanie za dużo zamieszania. Jeśli chodzi o nakładanie rozcieńczonego kleju na zewnętrzną powierzchnię, to jest to typowy mit. Takie działanie nie przywróci przylegania okleiny od środka, bo klej nie przeniknie przez drewno do miejsca powstania pęcherza. Co więcej, istnieje ryzyko, że tylko zabrudzimy i zniszczymy powierzchnię okleiny, tworząc plamy lub przebarwienia. Częstym błędem jest myślenie, że każda naprawa wymaga od razu radykalnych działań lub nowych materiałów, a przecież podstawą dobrych praktyk w branży stolarskiej jest najpierw wykorzystanie najprostszych, najmniej inwazyjnych metod. Fachowcy od renowacji zawsze kierują się zasadą minimalnej ingerencji – stąd właśnie prasowanie przez mokrą tkaninę jest uznawane za najbardziej rozsądne i skuteczne przy niewielkich pęcherzach. Warto pamiętać, że każda niepotrzebna manipulacja okleiną skraca jej żywotność i pogarsza wygląd mebla, a nieumiejętne stosowanie klejów czy wstawek może prowadzić do zniszczeń, których już nie da się naprawić w sposób estetyczny. Praktyczna wiedza podpowiada, żeby najpierw próbować napraw precyzyjnych i jak najmniej inwazyjnych, zanim sięgniemy po cięższy sprzęt czy radykalne rozwiązania.