Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Wybierając inne rysunki niż pierwszy, można łatwo wpaść w pułapkę błędnego rozumowania na temat zachowania drewna podczas suszenia. Często przyjmuje się, że drewno, susząc się, kurczy się równomiernie lub deformuje w inny sposób, niż faktycznie to zachodzi. Na przykład, jeśli wskazuje się rysunek, na którym ramiona próbki pozostają równoległe, można mylnie zakładać, że drewno wysycha od razu na całej objętości jednakowo. Tymczasem wilgoć zawsze szybciej ucieka z powierzchni, a dopiero potem z wnętrza. To prowadzi do nierównomiernych naprężeń, przez co ramiona próbki zaczynają się rozchylać, bo zewnętrzna część kurczy się szybciej niż środek. W przypadku rysunków, gdzie ramiona są wklęsłe do środka, można pomylić etap zaawansowanego suszenia z jego początkiem. Takie zjawisko występuje dopiero, gdy wnętrze zaczyna wysychać i nadrabiać kurczenie, co bywa widoczne znacznie później, a nawet przy zbyt gwałtownym suszeniu. W praktyce takie błędne rozpoznanie może prowadzić do nieprawidłowego ustawienia procesu, co grozi pęknięciami lub nawet zniszczeniem materiału. Normy branżowe i literatura jasno wskazują, że to właśnie rozchylanie się ramion – rozwarcie na zewnątrz – jest tym pierwszym, najbardziej klasycznym objawem rozpoczęcia prawidłowego suszenia. O tym warto pamiętać zarówno przy pracy w stolarni, jak i na zajęciach praktycznych, bo od tego zależy jakość i trwałość finalnego produktu drewnianego. Takie niuanse rozpoznaje się dopiero z praktyką, ale dobrze już teraz znać podstawy teoretyczne.