Kwalifikacja: DRM.03 - Wytwarzanie prostych wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Kategorie: Materiały i surowce Wady i konserwacja
Na powierzchni sosnowych desek podłogowych, po wielu latach użytkowania, pojawiły się biegnące wzdłuż słojów bruzdy. Przyczyną ich powstania jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
To jest dokładnie sedno sprawy, jeśli chodzi o sosnowe deski podłogowe. Drewno sosnowe, jak wiele innych gatunków iglastych, ma bardzo wyraźnie zarysowane słoje – czyli warstwy drewna wczesnego (jaśniejszego, bardziej porowatego, powstającego wiosną) i późnego (ciemniejszego, twardszego, powstającego latem). Przez to, że drewno wczesne jest dużo mniej odporne na ścieranie niż drewno późne, po latach użytkowania podłogi – szczególnie tam, gdzie dużo się chodzi, np. w korytarzach czy salonie – zaczyna się ono szybciej wycierać. Tworzą się charakterystyczne bruzdy biegnące wzdłuż słojów. To naprawdę bardzo częsty widok w starszych domach i mieszkaniach z oryginalną podłogą sosnową. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet przy regularnej pielęgnacji czy lakierowaniu, ten efekt z czasem i tak się pojawi – po prostu wynika z budowy drewna. W dobrych praktykach parkieciarskich zaleca się stosowanie twardszych gatunków drewna w miejscach o dużym natężeniu ruchu, a jeśli już musi być sosna, to warto częściej cyklinować i konserwować podłogę, ale całkowicie nie da się tego zjawiska wyeliminować. W normach dotyczących drewna (np. PN-EN 350-2) opisuje się właśnie takie różnice odporności między wczesnym a późnym drewnem. Fajnie to znać, bo pozwala świadomie wybierać materiały – i nie mieć potem rozczarowania, że coś się stało z podłogą, mimo że wszystko niby było robione dobrze.