Wybrałeś odpowiedź wieńcowa — i moim zdaniem to bardzo dobrze pokazuje zrozumienie zasad budowy mebli skrzyniowych. Konstrukcja wieńcowa polega na tym, że główną rolę w utrzymaniu sztywności oraz stabilności korpusu pełnią tzw. wieńce, czyli poziome elementy ramowe (wieńce górny, dolny, czasem środkowy), które łączą boki i zapewniają całej bryle odpowiednią sztywność. W tej szafce dokładnie to widać — wieniec górny i dolny łączą boki, a ściany tylna i przednia mają raczej funkcję uzupełniającą. Co więcej, ten typ konstrukcji umożliwia łatwy montaż półek, szuflad czy drzwi, czyli wszystko to, co w meblach użytkowych jest bardzo praktyczne. Z mojego doświadczenia wynika, że w meblarstwie stosuje się to rozwiązanie szczególnie tam, gdzie liczy się solidność i pewność montażu. Standardy branżowe, jak choćby normy PN-EN 14749, jasno wskazują zalety konstrukcji wieńcowych właśnie pod kątem trwałości i odporności na odkształcenia. W praktyce takie korpusy spotkasz w komodach, szafkach nocnych czy większych kredensach — praktycznie wszędzie tam, gdzie mebel ma służyć latami i ma być odporny na częste otwieranie drzwiczek czy szuflad. Dobrze wiedzieć, że rozpoznawanie konstrukcji wieńcowej to podstawa w branży stolarskiej i daje solidny fundament pod dalszą naukę o projektowaniu mebli.
Wiele osób patrząc na taki mebel może mieć wątpliwości, czy nie jest to przypadkiem konstrukcja stojakowa, kolumnowa, czy może szkieletowa. To częsty błąd, szczególnie jeśli nie zwraca się uwagi na kluczowe elementy konstrukcyjne. Konstrukcja stojakowa opiera się głównie na pionowych elementach (stojakach, słupkach), które łączą się poziomymi poprzeczkami, tworząc rodzaj ramy. Takie rozwiązania spotyka się raczej w regałach warsztatowych, ekspozytorach czy czasem w lekkich półkach. Kolumnowa konstrukcja z kolei kojarzy się ze specjalistycznymi meblami, gdzie centralny element pionowy przenosi całe obciążenie – przykładem mogą być niektóre stoły czy ekspozytory, ale nie typowe meble skrzyniowe. Szkieletowa konstrukcja polega na tym, że całość opiera się na systemie połączonych listew, tworzących ruszt, a przestrzenie między nimi są wypełniane np. płytami fornirowanymi. To raczej domena starych technik stolarskich, np. w zabytkowych krzesłach czy niektórych typach witryn. Typowym błędem jest utożsamianie widocznych ramowych elementów z konstrukcją szkieletową, podczas gdy w rzeczywistości pełnią one inną funkcję. W przypadku wieńcowej właśnie te poziome wieńce decydują o sztywności, a nie pionowe słupki czy ramy. Z mojego doświadczenia wynika, że rozróżnienie polega głównie na analizie, co naprawdę utrzymuje całą konstrukcję. Brak świadomości tej zasady prowadzi do nieprawidłowych wniosków i utrudnia dalsze zrozumienie bardziej złożonych technik meblarskich. Dlatego warto przyjrzeć się zawsze, co stanowi 'kręgosłup' mebla — tutaj wieńce są kluczowe i nie ma co do tego wątpliwości.