Strug przedstawiony na zdjęciu to klasyczne narzędzie stolarskie służące właśnie do ręcznej obróbki drewna metodą strugania. W praktyce, strug używany jest głównie do wyrównywania, wygładzania powierzchni drewna oraz do nadawania mu odpowiedniego kształtu. Bardzo często wykorzystuje się go do fazowania krawędzi bądź zdejmowania cienkiej warstwy materiału, co pozwala na uzyskanie równej i gładkiej powierzchni bez konieczności użycia maszyn. Struganie jest procesem, który wymaga zarówno odpowiedniej techniki, jak i ostrości ostrza – każde małe zaniedbanie w konserwacji narzędzia może powodować drzazgi lub nierówności. Moim zdaniem, znajomość obsługi i konserwacji struga to absolutna podstawa dla każdego stolarza, bo bez tego trudno mówić o precyzji i jakości pracy. Standardy branżowe wręcz wymagają, by końcowa obróbka drewna – zwłaszcza pod wykończenie lakiernicze czy bejcowanie – była wykonana strugiem, a nie wyłącznie szlifierką czy innym elektronarzędziem. Dobrze naostrzony strug pozwala osiągnąć efekt niemal idealnej powierzchni, co często przekłada się na estetykę i trwałość wykonanego elementu. W ogóle, w czasach automatyzacji, ręczne struganie nadal pozostaje niezastąpione przy pracach precyzyjnych i renowacyjnych. Z mojego doświadczenia, opanowanie tej umiejętności to krok do zostania naprawdę dobrym fachowcem.
Rzeczywiście, wybór odpowiedniej metody obróbki drewna bywa mylący, zwłaszcza gdy na pierwszy rzut oka narzędzia wydają się mieć zbliżone zastosowanie. Jednakże narzędzie przedstawione na zdjęciu to klasyczny strug, a więc nie służy ono ani do piłowania, ani frezowania, ani nawet do szlifowania. Piłowanie to proces rozdzielania drewna, gdzie używamy pił ręcznych lub mechanicznych, by przeciąć materiał na dwie części – i tutaj zupełnie inne narzędzia wchodzą w grę, najczęściej z ząbkowanym ostrzem. Frezowanie natomiast wiąże się z usuwaniem materiału obracającym się narzędziem (frezem), zwykle wymaga maszyn i pozwala na wykonywanie skomplikowanych kształtów, rowków czy profilowania – to już zupełnie inna technologia niż praca ręcznym strugiem. Szlifowanie z kolei polega na wygładzaniu powierzchni przy pomocy materiału ściernego, najczęściej papieru ściernego lub specjalnych narzędzi szlifierskich; tutaj efekt końcowy jest zupełnie inny, a i sam proces obróbki jest dużo bardziej powierzchniowy i nie daje takiej precyzji w modelowaniu kształtu oraz usuwaniu większej ilości materiału. Wybierając błędną odpowiedź często myli się funkcje narzędzi ręcznych, bo ich kształty bywają podobne lub kojarzone z obróbką drewna ogólnie. Jednak w praktyce każda z tych metod wymaga innych narzędzi oraz technik. Warto pamiętać, że struganie jest nie tylko historycznie jedną z podstawowych technik stolarskich, ale też wciąż niezastąpioną tam, gdzie potrzebna jest precyzja i kontrola nad procesem obróbki. Standardy branżowe i dobre praktyki wymagają stosowania konkretnego narzędzia do konkretnej operacji – i właśnie strug jest tu kluczowy dla uzyskania równej, gładkiej powierzchni drewna poprzez odcinanie cienkich wiórów, czego nie zapewni żadna z pozostałych metod wymienionych w pytaniu.