Wybrałeś prawidłową odpowiedź – narzędzie pokazane na rysunku to klasyczny strug do drewna, zwany też heblem. Służy on do obróbki powierzchniowej drewna poprzez usuwanie cienkich warstw materiału, co pozwala wyrównać, wygładzić lub nadać odpowiedni kształt elementowi. Moim zdaniem, struganie to jedna z podstawowych, a zarazem najważniejszych technik stolarskich. W praktyce spotyka się różne rodzaje strugów – od uniwersalnych po specjalistyczne, np. do wręgów czy rowków. Struganie ręczne wymaga pewnej wprawy, ale daje dużą kontrolę nad efektem końcowym i pozwala uzyskać bardzo gładką powierzchnię. Warto pamiętać, że dobrze naostrzony nóż struga i prawidłowa technika przesuwania narzędzia wzdłuż słojów drewna to podstawa dobrego efektu. Branżowe normy i zasady BHP podkreślają też znaczenie bezpiecznego chwytu i stabilnego ułożenia materiału na stole roboczym. Ja sam uważam, że umiejętność właściwego strugania przydaje się nie tylko w stolarstwie, ale i przy drobnych naprawach domowych – żadna szlifierka nie da takiej precyzji. Struganie to prawdziwa sztuka, która kształtuje zarówno materiał, jak i cierpliwość wykonawcy.
Rysunek przedstawia narzędzie, które przez niektórych bywa mylone z innymi sprzętami do obróbki drewna, jednak różnice są dość istotne. Piłowanie to proces cięcia drewna, najczęściej przy pomocy piły ręcznej lub mechanicznej, i służy głównie do rozdzielania materiału na mniejsze części. Narzędzie z rysunku nie posiada zębów ani elementów tnących typowych dla piły, więc piłowanie jest tutaj błędną interpretacją. Frezowanie natomiast polega na obróbce skrawaniem przy użyciu frezarki i frezów – umożliwia wykonywanie rowków, żłobień czy innych bardziej skomplikowanych kształtów, ale wymaga zupełnie innego rodzaju narzędzi, które są dużo bardziej zaawansowane technologicznie i pozwalają na obróbkę w trzech płaszczyznach. Szlifowanie z kolei to proces wygładzania powierzchni przy pomocy narzędzi ściernych, takich jak papier ścierny lub szlifierka – nie usuwa on jednak grubszych warstw materiału, a raczej drobne nierówności i zadziory. Typowym błędem jest utożsamianie narzędzia z rysunku z frezarką czy szlifierką, ponieważ wszystkie te procesy mają na celu zmianę powierzchni drewna, lecz różnią się techniką, zakresem i efektem końcowym. Moim zdaniem, takie pomyłki wynikają często z powierzchownej znajomości sprzętu stolarskiego albo z faktu, że w codziennym języku technicznym nie zawsze rozróżnia się precyzyjnie te pojęcia. W praktyce jednak tylko strug pozwala uzyskać równą, gładką powierzchnię poprzez zdejmowanie cienkich wiórów drewna – co widać na rysunku. Dlatego właśnie pozostałe odpowiedzi tutaj nie pasują – ich funkcje i zasada działania są zupełnie inne niż to, co przedstawiono.